Sabbato Sancto ~ I. classis

Divinum Officium Monastic - 1963

04-20-2019

Ad Matutinum

Incipit{omittitur}
Início{omitido}
Invitatorium{omittitur}
Invitatório{omitido}
Hymnus{omittitur}
Hino{omitido}
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ et Psalmi ex Proprio de Tempore}
Nocturn I.
Ant. In pace * in idípsum, dórmiam et requiéscam.
Psalmus 4 [1]
4:2 Cum invocárem exaudívit me Deus iustítiæ meæ: * in tribulatióne dilatásti mihi.
4:2 Miserére mei, * et exáudi oratiónem meam.
4:3 Fílii hóminum, úsquequo gravi corde? * ut quid dilígitis vanitátem, et quǽritis mendácium?
4:4 Et scitóte quóniam mirificávit Dóminus sanctum suum: * Dóminus exáudiet me cum clamávero ad eum.
4:5 Irascímini, et nolíte peccáre: * quæ dícitis in córdibus vestris, in cubílibus vestris compungímini.
4:6 Sacrificáte sacrifícium iustítiæ, et speráte in Dómino. * Multi dicunt: Quis osténdit nobis bona?
4:7 Signátum est super nos lumen vultus tui, Dómine: * dedísti lætítiam in corde meo.
4:8 A fructu fruménti, vini, et ólei sui * multiplicáti sunt.
4:9 In pace in idípsum * dórmiam, et requiéscam;
4:10 Quóniam tu, Dómine, singuláriter in spe * constituísti me.
Gloria omittitur
Ant. In pace in idípsum, dórmiam et requiéscam.
Salmos com leituras {Antífonas e Salmos do Próprio do tempo}
Nocturn I.
Ant. I will both lay me down in peace, * and sleep.
Salmo 4 [1]
4:1 Quando O invoquei, me ouviu o Deus da minha justiça: * na tribulação me dilatastes.
4:2 Tende compaixão de mim, * e escutai a minha oração.
4:3 Filhos dos homens, até quando duros de coração sereis? * Porque amais a vaidade e mentiras buscais?
4:4 Sabei, pois, que o Senhor fez maravilhoso o seu santo: * o Senhor escutar-me-á, quando a Ele clamar.
4:5 Irai-vos e não pequeis: * do que dizeis nos vossos corações, nos vossos leitos arrependei-vos.
4:6 Oferecei sacrifícios de justiça e esperai no Senhor. * Muitos dizem: quem nos mostrará o bem?
4:7 Gravada está sobre nós a luz de vossa face, ó Senhor: * no meu coração infundistes alegria.
4:8 Pelo fruto do seu trigo, vinho e azeite * se multiplicam.
4:9 Em paz dormirei * e tranquilo descansarei;
4:10 Porque Vós, ó Senhor, de forma singular * na esperança me firmastes.
Omite-se Glória
Ant. I will both lay me down in peace, and sleep.
Ant. Habitábit * in tabernáculo tuo, requiéscet in monte sancto tuo.
Psalmus 14 [2]
14:1 Dómine, quis habitábit in tabernáculo tuo? * aut quis requiéscet in monte sancto tuo?
14:2 Qui ingréditur sine mácula, * et operátur iustítiam:
14:3 Qui lóquitur veritátem in corde suo, * qui non egit dolum in lingua sua:
14:3 Nec fecit próximo suo malum, * et oppróbrium non accépit advérsus próximos suos.
14:4 Ad níhilum dedúctus est in conspéctu eius malígnus: * timéntes autem Dóminum gloríficat:
14:5 Qui iurat próximo suo, et non décipit, * qui pecúniam suam non dedit ad usúram, et múnera super innocéntem non accépit.
14:5 Qui facit hæc: * non movébitur in ætérnum.
Gloria omittitur
Ant. Habitábit in tabernáculo tuo, requiéscet in monte sancto tuo.
Ant. He shall abide in thy tabernacle: * he shall dwell in thy holy hill.
Salmo 14 [2]
14:1 Senhor, quem habitará no vosso tabernáculo? * Ou quem descansará no vosso santo monte?
14:2 O que vive sem mácula, * e pratica a justiça:
14:3 O que fala verdade no seu coração, * o que não forjou dolos com sua língua:
14:4 Nem mal fez ao seu próximo, * nem consentiu que seus próximos fossem desonrados.
14:5 Na sua apreciação considera o malvado como um nada, * mas honra os que temem o Senhor:
14:6 Faz juramento ao seu próximo e o não engana, * não empresta o seu dinheiro com usura, nem aceita subornos contra o inocente.
14:7 Quem procede assim: * jamais será abalado.
Omite-se Glória
Ant. He shall abide in thy tabernacle: he shall dwell in thy holy hill.
Ant. Caro mea * requiéscet in spe.
Psalmus 15 [3]
15:1 Consérva me, Dómine, quóniam sperávi in te. * Dixi Dómino: Deus meus es tu, quóniam bonórum meórum non eges.
15:3 Sanctis, qui sunt in terra eius, * mirificávit omnes voluntátes meas in eis.
15:4 Multiplicátæ sunt infirmitátes eórum: * póstea acceleravérunt.
15:4 Non congregábo conventícula eórum de sanguínibus, * nec memor ero nóminum eórum per lábia mea.
15:5 Dóminus pars hereditátis meæ, et cálicis mei: * tu es, qui restítues hereditátem meam mihi.
15:6 Funes cecidérunt mihi in præcláris: * étenim heréditas mea præclára est mihi.
15:7 Benedícam Dóminum, qui tríbuit mihi intelléctum: * ínsuper et usque ad noctem increpuérunt me renes mei.
15:8 Providébam Dóminum in conspéctu meo semper: * quóniam a dextris est mihi, ne commóvear.
15:9 Propter hoc lætátum est cor meum, et exsultávit lingua mea: * ínsuper et caro mea requiéscet in spe.
15:10 Quóniam non derelínques ánimam meam in inférno: * nec dabis sanctum tuum vidére corruptiónem.
15:11 Notas mihi fecísti vias vitæ, adimplébis me lætítia cum vultu tuo: * delectatiónes in déxtera tua usque in finem.
Gloria omittitur
Ant. Caro mea requiéscet in spe.
Ant. My flesh * shall rest in hope.
Salmo 15 [3]
15:1 Guardai-me, ó Senhor, porque em Vós esperei. * Disse ao Senhor: Vós sois o meu Deus, que não tem necessidade dos meus bens.
15:2 Para com os santos que estão sobre a sua terra, * maravilhosos fez neles todos meus desejos.
15:3 Multiplicaram-se suas enfermidades: * depois correram aceleradamente.
15:4 Não me juntarei a eles nas suas reuniões sanguinários, * nem terei nos meus lábios a memória dos seus nomes.
15:5 O Senhor é a porção da minha herança e do meu cálice: * Vós sois quem restituirá a minha herança.
15:6 Caíram-me as linhas demarcatórias em boa região: * de facto, a minha herança é-me excelente.
15:7 Louvarei o Senhor, que me deu inteligência: * além disto, mesmo durante a noite, acusaram-me as minhas entranhas.
15:8 Contemplava sempre o Senhor ante mim: * porque Ele está à minha direita para que não seja afligido.
15:9 Alegrou-se, portanto, o meu coração e exultou a minha língua: * também a minha carne repousará na esperança.
15:10 Porque não deixareis a minha alma no inferno: * nem permitireis que o vosso santo veja corrupção.
15:11 Fizestes-me conhecer os caminhos da vida, com vosso rosto encher-me-eis de alegria: * estão delícias eternas à vossa direita.
Omite-se Glória
Ant. My flesh shall rest in hope.
℣. In pace in idípsum.
℟. Dórmiam et requiéscam.
℣. I will both lay me down in peace.
℟. And sleep.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.


Lectio 1
De Lamentatióne Ieremíæ Prophétæ
Lam 3:22-30
22 Heth. Misericórdiæ Dómini quia non sumus consúmpti: quia non defecérunt miseratiónes eius.
23 Heth. Novi dilúculo, multa est fides tua.
24 Heth. Pars mea Dóminus, dixit ánima mea: proptérea exspectábo eum.
25 Teth. Bonus est Dóminus sperántibus in eum, ánimæ quærénti illum.
26 Teth. Bonum est præstolári cum siléntio salutáre Dei.
27 Teth. Bonum est viro cum portáverit iugum ab adulescéntia sua.
28 Iod. Sedébit solitárius, et tacébit: quia levávit super se.
29 Iod. Ponet in púlvere os suum, si forte sit spes.
30 Iod. Dabit percutiénti se maxíllam, saturábitur oppróbriis.
Ierúsalem, Ierúsalem, convértere ad Dóminum Deum tuum.

℟. Sicut ovis ad occisiónem ductus est, et dum male tractarétur, non apéruit os suum: tráditus est ad mortem,
* Ut vivificáret pópulum suum.
℣. Trádidit in mortem ánimam suam, et inter scelerátos reputátus est.
℟. Ut vivificáret pópulum suum.
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu.
O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amen.


Leitura 1
Lesson from the book of Lamentations
Lam 3:22-30
22 Heth. The mercies of the Lord that we are not consumed: because his commiserations have not failed.
23 Heth. They are new every morning, great is thy faithfulness.
24 Heth. The Lord is my portion, said my soul: therefore will I wait for him.
25 Teth. The Lord is good to them that hope in him, to the soul that seeketh him.
26 Teth. It is good to wait with silence for the salvation of God.
27 Teth. It is good for a man, when he hath borne the yoke from his youth.
28 Jod. He shall sit solitary, and hold his peace: because he hath taken it up upon himself.
29 Jod. He shall put his mouth in the dust, if so be there may be hope.
30 Jod. He shall give his cheek to him that striketh him, he shall be filled with reproaches.
Jerusalem! Jerusalem! Return unto the Lord thy God.

℟. He hath been brought as a lamb to the slaughter, and while he was evil entreated he opened not his mouth: he was delivered up to death
* That he might quicken his people.
℣. He hath poured out his soul unto death, and he was numbered with the transgressors.
℟. That he might quicken his people.


Lectio 2
Lam 4:1-6
1 Aleph. Quómodo obscurátum est aurum, mutátus est color óptimus, dispérsi sunt lápides sanctuárii in cápite ómnium plateárum?
2 Beth. Fílii Sion íncliti, et amícti auro primo: quómodo reputáti sunt in vasa téstea, opus mánuum fíguli?
3 Ghimel. Sed et lámiæ nudavérunt mammam, lactavérunt cátulos suos: fília pópuli mei crudélis, quasi strúthio in desérto.
4 Daleth. Adhǽsit lingua lacténtis ad palátum eius in siti: párvuli petiérunt panem, et non erat qui frángeret eis.
5 He. Qui vescebántur voluptuóse, interiérunt in viis: qui nutriebántur in cróceis, amplexáti sunt stércora.
6 Vau. Et maior effécta est iníquitas fíliæ pópuli mei peccáto Sodomórum, quæ subvérsa est in moménto, et non cepérunt in ea manus.
Ierúsalem, Ierúsalem, convértere ad Dóminum Deum tuum.

℟. Ierúsalem, surge, et éxue te véstibus iucunditátis: indúere cínere et cilício,
* Quia in te occísus est Salvátor Israël.
℣. Deduc quasi torréntem lácrimas per diem et noctem, et non táceat pupílla óculi tui.
℟. Quia in te occísus est Salvátor Israël.


Leitura 2
Lam 4:1-8
1 Aleph. How is the gold become dim, the finest colour is changed, the stones of the sanctuary are scattered in the top of every street?
2 Beth. The noble sons of Sion, and they that were clothed with the best gold: how are they esteemed as earthen vessels, the work of the potter's hands?
3 Ghimel. Even the sea monsters have drawn out the breast, they have given suck to their young: the daughter of my people is cruel, like the ostrich in the desert.
4 Daleth. The tongue of the sucking child hath stuck to the roof of his mouth for thirst: the little ones have asked for bread, and there was none to break it unto them.
5 He. They that were fed delicately have died in the streets; they that were brought up in scarlet have embraced the dung.
6 Vau. And the iniquity of the daughter of my people is made greater than the sin of Sodom, which was overthrown in a moment, and hands took nothing in her.
Jerusalem! Jerusalem! Return unto the Lord thy God.

℟. Arise, O Jerusalem, and put off thy garments of rejoicing: cover thee with sackcloth and ashes
* For the Saviour of Israel hath been slain in the midst of thee.
℣. Let thy tears run down like a river day and night, and let not the apple of thine eye cease.
℟. For the Saviour of Israel hath been slain in the midst of thee.


Lectio 3
Incipit Orátio Ieremíæ Prophétæ
Lam 5:1-11
1 Recordáre, Dómine, quid accíderit nobis: intuére, et réspice oppróbrium nostrum.
2 Heréditas nostra versa est ad aliénos: domus nostræ ad extráneos.
3 Pupílli facti sumus absque patre, matres nostræ quasi víduæ.
4 Aquam nostram pecúnia bíbimus: ligna nostra prétio comparávimus.
5 Cervícibus nostris minabámur, lassis non dabátur réquies.
6 Ægýpto dédimus manum, et Assýriis, ut saturarémur pane.
7 Patres nostri peccavérunt, et non sunt: et nos iniquitátes eórum portávimus.
8 Servi domináti sunt nostri: non fuit qui redímeret de manu eórum.
9 In animábus nostris afferebámus panem nobis, a fácie gládii in desérto.
10 Pellis nostra quasi clíbanus exústa est a fácie tempestátum famis.
11 Mulíeres in Sion humiliavérunt, et vírgines in civitátibus Iuda.
Ierúsalem, Ierúsalem, convértere ad Dóminum Deum tuum.

℟. Plange quasi virgo, plebs mea: ululáte, pastóres, in cínere et cilício:
* Quia venit dies Dómini magna, et amára valde.
℣. Accíngite vos, sacerdótes, et plángite, minístri altáris, aspérgite vos cínere.
℟. Quia venit dies Dómini magna, et amára valde.
Gloria omittitur
℟. Plange quasi virgo, plebs mea: ululáte, pastóres, in cínere et cilício: * Quia venit dies Dómini magna, et amára valde.


Leitura 3
Lam 5:1-11
1 Remember, O Lord, what is come upon us: consider and behold our reproach.
2 Our inheritance is turned to aliens: our houses to strangers.
3 We are become orphans without a father: our mothers are as widows.
4 We have drunk our water for money: we have bought our wood.
5 We were dragged by the necks, we were weary and no rest was given us.
6 We have given our hand to Egypt, and to the Assyrians, that we might be satisfied with bread.
7 Our fathers have sinned, and are not: and we have borne their iniquities.
8 Servants have ruled over us: there was none to redeem us out of their hand.
9 We fetched our bread at the peril of our lives, because of the sword in the desert.
10 Our skin was burnt as an oven, by reason of the violence of the famine.
11 They oppressed the women in Sion, and the virgins in the cities of Juda.
Jerusalem! Jerusalem! Return unto the Lord thy God.

℟. O my people! lament, like a virgin girded with sack-cloth for the husband of her youth, howl, ye shepherds, in sack-cloth and ashes
* For the day of the Lord is at hand, and it is great and very terrible.
℣. Gird yourselves, ye Priests, and howl, ye ministers of the altar: cast up ashes upon you.
℟. For the day of the Lord is at hand, and it is great and very terrible.
Omite-se Glória
℟. O my people! lament, like a virgin, girded with sack-cloth for the husband of her youth, howl, ye shepherds, in sack-cloth and ashes * For the day of the Lord is at hand, and it is great and very terrible.
Nocturn II.
Ant. Elevámini, * portæ æternáles, et introíbit Rex glóriæ.
Psalmus 23 [4]
23:1 Dómini est terra, et plenitúdo eius: * orbis terrárum, et univérsi qui hábitant in eo.
23:2 Quia ipse super mária fundávit eum: * et super flúmina præparávit eum.
23:3 Quis ascéndet in montem Dómini? * aut quis stabit in loco sancto eius?
23:4 Ínnocens mánibus et mundo corde, * qui non accépit in vano ánimam suam, nec iurávit in dolo próximo suo.
23:5 Hic accípiet benedictiónem a Dómino: * et misericórdiam a Deo, salutári suo.
23:6 Hæc est generátio quæréntium eum, * quæréntium fáciem Dei Iacob.
23:7 Attóllite portas, príncipes, vestras, et elevámini, portæ æternáles: * et introíbit Rex glóriæ.
23:8 Quis est iste Rex glóriæ? * Dóminus fortis et potens: Dóminus potens in prǽlio.
23:9 Attóllite portas, príncipes, vestras, et elevámini, portæ æternáles: * et introíbit Rex glóriæ.
23:10 Quis est iste Rex glóriæ? * Dóminus virtútum ipse est Rex glóriæ.
Gloria omittitur
Ant. Elevámini, portæ æternáles, et introíbit Rex glóriæ.
Nocturn II.
Ant. Be ye lift up, * ye everlasting doors, and the King of glory shall come in.
Salmo 23 [4]
23:1 Do Senhor é a terra e toda sua plenitude: * a órbita terrestre e quantos nela habitam.
23:2 Pois Ele a fundou sobre os mares: * e a estabeleceu sobre os rios.
23:3 Quem ao monte do Senhor subirá? * Ou quem no seu lugar santo estará?
23:4 O inocente de mãos e puro de coração, * o que não recebeu em vão sua alma, nem juramentos dolosos fez ao seu próximo.
23:5 Este receberá a bênção do Senhor: * e a misericórdia de Deus, seu Salvador.
23:6 Tal é a geração dos que O buscam, * dos que buscam a face do Deus de Jacob.
23:7 Levantai, ó príncipes, as vossas portas, levantai-vos, ó portas eternas: * e entrará o Rei da glória.
23:8 Quem é este Rei da glória? * É o Senhor forte e poderoso, o Senhor poderoso nas batalhas.
23:9 Levantai, ó príncipes, as vossas portas, levantai-vos, ó portas eternas: * e entrará o Rei da glória.
23:10 Quem é este Rei da glória? * O Senhor dos exércitos, é Ele o Rei da glória.
Omite-se Glória
Ant. Be ye lift up, ye everlasting doors, and the King of glory shall come in.
Ant. Credo vidére * bona Dómini in terra vivéntium.
Psalmus 26 [5]
26:1 Dóminus illuminátio mea, et salus mea, * quem timébo?
26:1 Dóminus protéctor vitæ meæ, * a quo trepidábo?
26:2 Dum apprópiant super me nocéntes, * ut edant carnes meas:
26:2 Qui tríbulant me inimíci mei, * ipsi infirmáti sunt, et cecidérunt.
26:3 Si consístant advérsum me castra, * non timébit cor meum.
26:3 Si exsúrgat advérsum me prǽlium, * in hoc ego sperábo.
26:4 Unam pétii a Dómino, hanc requíram, * ut inhábitem in domo Dómini ómnibus diébus vitæ meæ:
26:4 Ut vídeam voluptátem Dómini, * et vísitem templum eius.
26:5 Quóniam abscóndit me in tabernáculo suo: * in die malórum protéxit me in abscóndito tabernáculi sui.
26:6 In petra exaltávit me: * et nunc exaltávit caput meum super inimícos meos.
26:6 Circuívi, et immolávi in tabernáculo eius hóstiam vociferatiónis: * cantábo, et psalmum dicam Dómino.
26:7 Exáudi, Dómine, vocem meam, qua clamávi ad te: * miserére mei, et exáudi me.
26:8 Tibi dixit cor meum, exquisívit te fácies mea: * fáciem tuam, Dómine, requíram.
26:9 Ne avértas fáciem tuam a me: * ne declínes in ira a servo tuo.
26:9 Adiútor meus esto: * ne derelínquas me, neque despícias me, Deus, salutáris meus.
26:10 Quóniam pater meus, et mater mea dereliquérunt me: * Dóminus autem assúmpsit me.
26:11 Legem pone mihi, Dómine, in via tua: * et dírige me in sémitam rectam propter inimícos meos.
26:12 Ne tradíderis me in ánimas tribulántium me: * quóniam insurrexérunt in me testes iníqui, et mentíta est iníquitas sibi.
26:13 Credo vidére bona Dómini * in terra vivéntium.
26:14 Exspécta Dóminum, viríliter age: * et confortétur cor tuum, et sústine Dóminum.
Gloria omittitur
Ant. Credo vidére bona Dómini in terra vivéntium.
Ant. I believe that I shall yet see * the goodness of the Lord in the land of the living.
Salmo 26 [5]
26:1 O Senhor é a minha luz e a minha salvação, * a quem temerei?
26:2 O Senhor é o defensor da minha vida, * ante quem trepidarei?
26:3 Enquanto se aproximam de mim os malvados, * para devorar as minhas carnes:
26:4 Meus inimigos que me atribulam, * eles mesmos se debilitaram e caíram.
26:5 Se contra mim exércitos fizerem cerco, * o meu coração não temerá.
26:6 Ainda que se levante batalha contra mim, * mesmo assim esperarei.
26:7 Uma cousa só pedi ao Senhor, esta solicitarei, * é que habite na casa do Senhor todos os dias da minha vida:
26:8 Para ver as delícias do Senhor, * e visitar o seu templo.
26:9 Porque me escondeu no seu tabernáculo: * no dia do tormento me protegeu no recôndito do seu tabernáculo.
26:10 Ergueu-me numa pedra: * e agora ergueu a minha cabeça sobre os meus inimigos.
26:11 Circundei e no seu tabernáculo ofereci uma hóstia de júbilo: * cantarei e entoarei um salmo ao Senhor.
26:12 Ouvi, ó Senhor, a minha voz, com que clamei a Vós: * de mim tende compaixão e ouvi-me.
26:13 Meu coração Vos falou, meus olhos Vos buscaram: * Senhor, hei-de procurar o vosso rosto.
26:14 Não escondeis de mim o vosso rosto: * e Vos não retireis com ira de vosso servo.
26:15 Sede a minha ajuda: * me não deixeis, nem me desprezeis, ó Deus meu Salvador.
26:16 Porque meu pai e minha mãe me abandonaram: * mas o Senhor me acolheu.
26:17 Prescreve-me, ó Senhor, uma lei no vosso caminho: * e conduzi-me pela vereda direita, por causa dos meus inimigos.
26:18 Não me entregueis à mercê das almas que me atribulam: * pois contra mim se levantaram falsas testemunhas, mas a iniquidade mentiu contra si própria.
26:19 Creio ver as maravilhas do Senhor * na terra dos viventes.
26:20 Espera o Senhor, porta-te virilmente: * fortifique-se o teu coração e espera no Senhor.
Omite-se Glória
Ant. I believe that I shall yet see the goodness of the Lord in the land of the living.
Ant. Dómine, * abstraxísti ab ínferis ánimam meam.
Psalmus 29 [6]
29:2 Exaltábo te, Dómine, quóniam suscepísti me: * nec delectásti inimícos meos super me.
29:3 Dómine, Deus meus, clamávi ad te, * et sanásti me.
29:4 Dómine, eduxísti ab inférno ánimam meam: * salvásti me a descendéntibus in lacum.
29:5 Psállite Dómino, sancti eius: * et confitémini memóriæ sanctitátis eius.
29:6 Quóniam ira in indignatióne eius: * et vita in voluntáte eius.
29:6 Ad vésperum demorábitur fletus: * et ad matutínum lætítia.
29:7 Ego autem dixi in abundántia mea: * Non movébor in ætérnum.
29:8 Dómine, in voluntáte tua, * præstitísti decóri meo virtútem.
29:8 Avertísti fáciem tuam a me, * et factus sum conturbátus.
29:9 Ad te, Dómine, clamábo: * et ad Deum meum deprecábor.
29:10 Quæ utílitas in sánguine meo, * dum descéndo in corruptiónem?
29:10 Numquid confitébitur tibi pulvis, * aut annuntiábit veritátem tuam?
29:11 Audívit Dóminus, et misértus est mei: * Dóminus factus est adiútor meus.
29:12 Convertísti planctum meum in gáudium mihi: * conscidísti saccum meum, et circumdedísti me lætítia:
29:13 Ut cantet tibi glória mea, et non compúngar: * Dómine, Deus meus, in ætérnum confitébor tibi.
Gloria omittitur
Ant. Dómine, abstraxísti ab ínferis ánimam meam.
Ant. O Lord, Thou hast brought up * my soul from the grave.
Salmo 29 [6]
29:1 Eu Vos glorificarei, ó Senhor, porque me recebestes: * nem permitistes que meus inimigos se alegrassem à minha custa.
29:2 Ó Senhor meu Deus, clamei a Vós, * e me sarastes.
29:3 Senhor, tirastes do inferno a minha alma: * pusestes-me a salvo dos que descem à cova.
29:4 Cantai ao Senhor, ó seus santos: * e celebrai a sua santa memória.
29:5 Porque a ira está na sua indignação: * e a vida na sua boa vontade.
29:6 De tarde estaremos em lágrimas: * e de manhã em alegria.
29:7 Eu, porém, disse na minha abundância: * jamais mudarei.
29:8 Senhor, por vossa vontade, * destes força ao meu decoro.
29:9 Afastastes de mim a vossa face, * e fiquei conturbado.
29:10 A Vós, ó Senhor, clamarei: * e ao meu Deus implorarei.
29:11 Que utilidade haverá na minha morte, * enquanto à corrupção descer?
29:12 Porventura o pó professar-Vos-á * ou anunciará a vossa verdade?
29:13 O Senhor me ouviu e teve misericórdia de mim: * o Senhor fez-se meu auxílio.
29:14 O meu pranto convertestes em júbilo: * rasgastes o meu luto e me cercastes de alegria:
29:15 Para que até ao fim a minha glória Vos cante e me não abale: * ó Senhor meu Deus, Vos louvarei eternamente.
Omite-se Glória
Ant. O Lord, Thou hast brought up my soul from the grave.
℣. Tu autem, Dómine, miserére mei.
℟. Et resúscita me, et retríbuam eis.
℣. But Thou, O Lord, be merciful unto me.
℟. And raise me up; and I will requite them.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.


Lectio 4
Ex Tractátu sancti Augustíni Epíscopi super Psalmos
In Psalmum 63 versum 7
Accédet homo ad cor altum, et exaltábitur Deus. Illi dixérunt: Quis nos vidébit? Defecérunt scrutántes scrutatiónes, consília mala. Accéssit homo ad ipsa consília, passus est se tenéri ut homo. Non enim tenerétur nisi homo, aut viderétur nisi homo, aut cæderétur nisi homo, aut crucifigerétur, aut morerétur nisi homo. Accéssit ergo homo ad illas omnes passiónes, quæ in illo nihil valérent, nisi esset homo. Sed si ille non esset homo, non liberarétur homo. Accéssit homo ad cor altum, id est, cor secrétum, obíciens aspéctibus humánis hóminem, servans intus Deum: celans formam Dei, in qua æquális est Patri, et ófferens formam servi, qua minor est Patre.

℟. Recéssit pastor noster, fons aquæ vivæ, ad cuius tránsitum sol obscurátus est:
* Nam et ille captus est, qui captívum tenébat primum hóminem: hódie portas mortis et seras páriter Salvátor noster disrúpit.
℣. Destrúxit quidem claustra inférni, et subvértit poténtias diáboli.
℟. Nam et ille captus est, qui captívum tenébat primum hóminem: hódie portas mortis et seras páriter Salvátor noster disrúpit.
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu.
O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amen.


Leitura 4
From the Treatise of St. Augustine, Bishop of Hippo, Upon the Psalms
On Psalm lxiii, 7
We shall attain to thoughts that are very deep: but God shall still be exalted. The enemies of our Lord had communed of laying snares privily; they had said, Who shall see them? They had searched out iniquities; they had accomplished a diligent search. And Man attained even unto (the realization of) their counsels, for the Lord, as Man, suffered Himself to be taken. For He had not been taken at all, unless He had been a Man, or seen, unless He had been a Man, or smitten, unless He had been a Man, or crucified, unless He had been a Man, or have died, unless He had been a Man. Man therefore, He attained unto all those sufferings, which had had nothing in Him, unless He had been a Man. But if He had not been Man, man had not been redeemed. And the Lord as Man attained to thoughts that were very deep, yea, secret; showing the Manhood to the eyes of men, and keeping the Godhead within Him; veiling the form of God, as touching Which, He is Equal to the Father, and manifesting the form of a servant, as touching which, He is inferior to the Father.

℟. Our Shepherd, even the Fountain of living waters, is gone from us; He passed away, and the sun was darkened.
* For now hath our Saviour bound him captive, which bound the first man captive; this day hath He burst the gates and bars of death.
℣. The bands of hell He hath utterly abolished, and hath done away the power of the devil.
℟. For now hath our Saviour bound him captive, which bound the first man captive; this day hath He burst the gates and bars of death.


Lectio 5
Quo perduxérunt illas scrutatiónes suas, quas perscrutántes defecérunt, ut étiam mórtuo Dómino et sepúlto, custódes pónerent ad sepúlcrum? Dixérunt enim Piláto: Sedúctor ille: hoc appellabátur nómine Dóminus Iesus Christus, ad solátium servórum suórum, quando dicúntur seductóres: ergo illi Piláto: Sedúctor ille, ínquiunt, dixit adhuc vivens: Post tres dies resúrgam. Iube ítaque custodíri sepúlcrum usque in diem tértium, ne forte véniant discípuli eius, et furéntur eum, et dicant plebi: Surréxit a mórtuis: et erit novíssimus error peior prióre. Ait illis Pilátus: Habétis custódiam, ite, custodíte sicut scitis. Illi autem abeúntes, muniérunt sepúlcrum, signántes lápidem cum custódibus.

℟. O vos omnes, qui transítis per viam, atténdite, et vidéte,
* Si est dolor símilis sicut dolor meus.
℣. Atténdite, univérsi pópuli, et vidéte dolórem meum.
℟. Si est dolor símilis sicut dolor meus.


Leitura 5
How far did the accomplishment of their diligent search reach? Even to the setting a watch of soldiers at the sepulchre, to guard the Lord, even after He was dead and buried. For they said unto Pilate: Sir, we remember that that deceiver Matth. xxvii. 63. This was the term by which they designated the Lord Jesus Christ, and the remembrance that He was so named is a sweet consolation to us His servants, when we are called impostors. So they said unto Pilate, that deceiver said, while He was yet alive: After three days I will rise again. Command therefore that the sepulchre be made sure until the third day, lest His disciples come and steal Him away, and say unto the people: He is risen again from the dead: so the last error shall be worse than the first. Pilate said unto them: Ye have a watch; go your way; make it as sure as ye can. So they went and made the sepulchre sure, sealing the stone, and setting a watch.

℟. O all ye that pass by, behold and see;
* If there be any sorrow like unto my sorrow.
℣. O all ye nations, behold, and see my sorrow,
℟. If there be any sorrow like unto my sorrow.


Lectio 6
Posuérunt custódes mílites ad sepúlcrum. Concússa terra Dóminus resurréxit: mirácula facta sunt tália circa sepúlcrum, ut et ipsi mílites, qui custódes advénerant, testes fíerent, si vellent vera nuntiáre. Sed avarítia illa, quæ captivávit discípulum cómitem Christi, captivávit et mílitem custódem sepúlcri. Damus, ínquiunt, vobis pecúniam: et dícite, quia vobis dormiéntibus venérunt discípuli eius, et abstulérunt eum. Vere defecérunt scrutántes scrutatiónes. Quid est quod dixísti, o infélix astútia? Tantúmne déseris lucem consílii pietátis, et in profúnda versútiæ demérgeris, ut hoc dicas: Dícite quia vobis dormiéntibus venérunt discípuli eius, et abstulérunt eum? Dormiéntes testes ádhibes: vere tu ipse obdormísti, qui scrutándo tália defecísti.

℟. Ecce quómodo móritur iustus, et nemo pércipit corde: et viri iusti tollúntur, et nemo consíderat: a fácie iniquitátis sublátus est iustus:
* Et erit in pace memória eius.
℣. Tamquam agnus coram tondénte se obmútuit, et non apéruit os suum: de angústia et de iudício sublátus est.
℟. Et erit in pace memória eius.
Gloria omittitur
℟. Ecce quómodo móritur iustus, et nemo pércipit corde: et viri iusti tollúntur, et nemo consíderat: a fácie iniquitátis sublátus est iustus: * Et erit in pace memória eius.


Leitura 6
So they went, and made the sepulchre sure, sealing the stone, and setting a watch and anon, behold, there was a great earthquake, and the Lord arose. So great wonders were wrought about the sepulchre that the very soldiers, which were put to guard it, were witnesses thereto, if only they would have told the truth. But the same love of money which had made a slave of that disciple who was a companion of Christ, made slaves also of the soldiers that were put to watch His sepulchre. Some of the watch came into the city, and showed unto the chief-priests all the things that were done: and when they were assembled with the elders, and had taken counsel, they gave large money unto the soldiers, saying: Say ye, His disciples came by night and stole Him away while we slept. In good sooth, their diligent search had been accomplished and ended before this. What didst thou say, O stupid cunning? Wast thou indeed so utterly void of the light of godly wisdom, and confounded in the bottomless pit of thine own falsehood as to tell them to say: His disciples came by night, and stole Him away while we slept? Part of the testimony of thine eye-witnesses was that they were asleep at the time: thou thyself wast asleep not to be able to see that on their own testimony, their testimony must have been worthless.

℟. Behold how the righteous dieth, and no man taketh it to heart; and the just are taken away, and none considereth. From the midst of sinners is the righteous translated;
* And his memory is in peace.
℣. As a lamb before his shearers is dumb, so He opened not His mouth; He was taken from prison and from judgment.
℟. And his memory is in peace.
Omite-se Glória
℟. Behold how the righteous dieth, and no man taketh it to heart; and the just are taken away, and none considereth. From the midst of sinners is the righteous translated; * And his memory is in peace.
Nocturn III.
Ant. Deus ádiuvat me, * et Dóminus suscéptor est ánimæ meæ.
Psalmus 53 [7]
53:3 Deus, in nómine tuo salvum me fac: * et in virtúte tua iúdica me.
53:4 Deus, exáudi oratiónem meam: * áuribus pércipe verba oris mei.
53:5 Quóniam aliéni insurrexérunt advérsum me, et fortes quæsiérunt ánimam meam: * et non proposuérunt Deum ante conspéctum suum.
53:6 Ecce enim, Deus ádiuvat me: * et Dóminus suscéptor est ánimæ meæ.
53:7 Avérte mala inimícis meis: * et in veritáte tua dispérde illos.
53:8 Voluntárie sacrificábo tibi, * et confitébor nómini tuo, Dómine: quóniam bonum est:
53:9 Quóniam ex omni tribulatióne eripuísti me: * et super inimícos meos despéxit óculus meus.
Gloria omittitur
Ant. Deus ádiuvat me, et Dóminus suscéptor est ánimæ meæ.
Nocturn III.
Ant. God is my helper, * and the Lord upholdeth my soul.
Salmo 53 [7]
53:1 Salvai-me, ó Deus, por vosso nome: * e com vosso poder julgai-me.
53:2 Ouvi, ó Deus, a minha oração: * atendei às palavras da minha boca.
53:3 Porque os estranhos se levantaram contra mim e os fortes buscaram a minha vida: * e a Deus não puseram ante si.
53:4 Eis que Deus vem em meu auxílio: * e o Senhor é o protector da minha vida.
53:5 Fazei recair os males sobre os meus inimigos: * e exterminai-os na vossa verdade.
53:6 Sacrificar-me-ei voluntariamente a Vós, * e o vosso nome louvarei, ó Senhor, porque é bom:
53:7 Porquanto me tendes livrado de toda a tribulação: * e com desdém olhei os meus inimigos.
Omite-se Glória
Ant. God is my helper, and the Lord upholdeth my soul.
Ant. In pace * factus est locus eius, et in Sion habitátio eius.
Psalmus 75 [8]
75:2 Notus in Iudǽa Deus: * in Israël magnum nomen eius.
75:3 Et factus est in pace locus eius: * et habitátio eius in Sion.
75:4 Ibi confrégit poténtias árcuum, * scutum, gládium, et bellum.
75:5 Illúminans tu mirabíliter a móntibus ætérnis: * turbáti sunt omnes insipiéntes corde.
75:6 Dormiérunt somnum suum: * et nihil invenérunt omnes viri divitiárum in mánibus suis.
75:7 Ab increpatióne tua, Deus Iacob, * dormitavérunt qui ascendérunt equos.
75:8 Tu terríbilis es, et quis resístet tibi? * ex tunc ira tua.
75:9 De cælo audítum fecísti iudícium: * terra trémuit et quiévit,
75:10 Cum exsúrgeret in iudícium Deus, * ut salvos fáceret omnes mansuétos terræ.
75:11 Quóniam cogitátio hóminis confitébitur tibi: * et relíquiæ cogitatiónis diem festum agent tibi.
75:12 Vovéte, et réddite Dómino, Deo vestro: * omnes, qui in circúitu eius affértis múnera.
75:13 Terríbili et ei qui aufert spíritum príncipum, * terríbili apud reges terræ.
Gloria omittitur
Ant. In pace factus est locus eius, et in Sion habitátio eius.
Ant. His place is in peace * and His dwelling-place in Zion.
Salmo 75 [8]
75:1 Deus é conhecido na Judeia: * grande é o seu nome em Israel.
75:2 Na paz foi o seu lugar feito: * e a sua morada em Sião.
75:3 Ali quebrou a força do arco, * o escudo, a espada e a guerra.
75:4 Vós iluminais maravilhosamente dos montes eternos: * turvados ficaram todos os néscios de coração.
75:5 Dormiram o seu sono: * e todos estes homens de riquezas nada acharam nas suas mãos.
75:6 Só com vossa ameaça, ó Deus de Jacob, * dormiram os que montavam em cavalos.
75:7 Vós sois terrível e quem Vos resistirá? * No momento de vossa ira.
75:8 Do céu fizestes ouvir o vosso juízo: * a terra tremeu e ficou em sossego,
75:9 Quando Deus se levantou para fazer justiça, * para salvar todos os humildes da terra.
75:10 Porque o homem que considere isto Vos louvará: * e da lembrança que lhe ficar fazer-Vos-á um dia de festa.
75:11 Fazei votos e cumpri-os ao Senhor vosso Deus: * todos os que dos arredores Lhe trazeis oferendas.
75:12 Ao terrível e ao que tira a vida aos príncipes, * ao que é terrível para os reis da terra.
Omite-se Glória
Ant. His place is in peace and His dwelling-place in Zion.
Ant. Factus sum * sicut homo sine adiutório, inter mórtuos liber.
Psalmus 87 [9]
87:2 Dómine, Deus salútis meæ: * in die clamávi, et nocte coram te.
87:3 Intret in conspéctu tuo orátio mea: * inclína aurem tuam ad precem meam:
87:4 Quia repléta est malis ánima mea: * et vita mea inférno appropinquávit.
87:5 Æstimátus sum cum descendéntibus in lacum: * factus sum sicut homo sine adiutório, inter mórtuos liber.
87:6 Sicut vulneráti dormiéntes in sepúlcris, quorum non es memor ámplius: * et ipsi de manu tua repúlsi sunt.
87:7 Posuérunt me in lacu inferióri: * in tenebrósis, et in umbra mortis.
87:8 Super me confirmátus est furor tuus: * et omnes fluctus tuos induxísti super me.
87:9 Longe fecísti notos meos a me: * posuérunt me abominatiónem sibi.
87:9 Tráditus sum, et non egrediébar: * óculi mei languérunt præ inópia.
87:10 Clamávi ad te, Dómine, tota die: * expándi ad te manus meas.
87:11 Numquid mórtuis fácies mirabília: * aut médici suscitábunt, et confitebúntur tibi?
87:12 Numquid narrábit áliquis in sepúlcro misericórdiam tuam, * et veritátem tuam in perditióne?
87:13 Numquid cognoscéntur in ténebris mirabília tua, * et iustítia tua in terra obliviónis?
87:14 Et ego ad te, Dómine, clamávi: * et mane orátio mea prævéniet te.
87:15 Ut quid, Dómine, repéllis oratiónem meam: * avértis fáciem tuam a me?
87:16 Pauper sum ego, et in labóribus a iuventúte mea: * exaltátus autem, humiliátus sum et conturbátus.
87:17 In me transiérunt iræ tuæ: * et terróres tui conturbavérunt me.
87:18 Circumdedérunt me sicut aqua tota die: * circumdedérunt me simul.
87:19 Elongásti a me amícum et próximum: * et notos meos a miséria.
Gloria omittitur
Ant. Factus sum sicut homo sine adiutório, inter mórtuos liber.
Ant. I am as a man that hath no strength, * lying nerveless among the dead.
Salmo 87 [9]
87:1 Senhor Deus da minha salvação: * de dia e de noite clamei ante Vós.
87:2 Chegue à vossa presença a minha oração: * inclinai o vosso ouvido à minha súplica:
87:3 Pois a minha alma está repleta de males: * e a minha vida aproxima-se do inferno.
87:4 Sou contado entre os que descem à cova: * tornei-me como um homem sem socorro, abandonado entre os mortos.
87:5 Como os feridos que dormem nos sepulcros, de quem já Vos não lembrais: * e que foram repelidos de vossa mão.
87:6 Puseram-me num fosso profundo: * em lugares tenebrosos e na sombra da morte.
87:7 Sobre mim pesou a vossa fúria: * e fizestes vir sobre mim todas vossas ondas.
87:8 Afastastes de mim os meus conhecidos: * fizeram de mim o objecto da sua abominação.
87:9 Entregue fui e sem poder sair: * os meus olhos desfaleceram de miséria.
87:10 A Vós, ó Senhor, clamei todo o dia: * para Vós estendi as minhas mãos.
87:11 Porventura fareis milagres em mercê dos mortos: * porventura os médicos os ressuscitarão, para que Vos louvem?
87:12 Acaso publicará alguém na sepultura a vossa misericórdia, * e a vossa verdade na perdição?
87:13 Acaso publicará alguém na sepultura a vossa misericórdia, * e a vossa verdade no túmulo?
87:14 Porventura vossas maravilhas serão conhecidas nas trevas, * e a vossa justiça na terra do esquecimento?
87:15 Por isso eu, ó Senhor, a Vós clamo: * e logo de manhã vai ante Vós a minha oração.
87:16 Porque rejeitais, ó Senhor, a minha oração: * e apartais de mim a vossa face?
87:17 Sou um pobre e vivo em trabalhos desde a minha mocidade: * e, depois de exaltado, fui humilhado e conturbado.
87:18 Por cima de mim passaram as vossas iras: * e os vossos terrores me conturbaram.
87:19 Cercaram-me com água todo o dia: * juntos me cercaram.
87:20 Afastastes de mim amigos e parentes: * e os meus conhecidos, devido à miséria.
Omite-se Glória
Ant. I am as a man that hath no strength, lying nerveless among the dead.
℣. In pace factus est locus eius.
℟. Et in Sion habitátio eius.
℣. His place is in peace.
℟. And His dwelling-place in Zion.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.


Lectio 7
De Epístola beáti Pauli Apóstoli ad Hebrǽos
Heb 9:11-14
11 Christus assístens Póntifex futurórum bonórum, per ámplius et perféctius tabernáculum non manufáctum, id est, non huius creatiónis:
12 Neque per sánguinem hircórum, aut vitulórum, sed per próprium sánguinem introívit semel in Sancta, ætérna redemptióne invénta.
13 Si enim sanguis hircórum, et taurórum, et cinis vítulæ aspérsus inquinátos sanctíficat ad emundatiónem carnis:
14 Quanto magis sanguis Christi, qui per Spíritum Sanctum semetípsum óbtulit immaculátum Deo, emundábit consciéntiam nostram ab opéribus mórtuis, ad serviéndum Deo vivénti?

℟. Astitérunt reges terræ, et príncipes convenérunt in unum,
* Advérsus Dóminum, et advérsus Christum eius.
℣. Quare fremuérunt gentes, et pópuli meditáti sunt inánia?
℟. Advérsus Dóminum, et advérsus Christum eius.
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu.
O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amen.


Leitura 7
From the letter of blessed Apostle Paul to the Hebrews
Heb 9:11-14
11 But Christ, being come an high priest of the good things to come, by a greater and more perfect tabernacle not made with hand, that is, not of this creation:
12 Neither by the blood of goats, or of calves, but by his own blood, entered once into the holies, having obtained eternal redemption.
13 For if the blood of goats and of oxen, and the ashes of an heifer being sprinkled, sanctify such as are defiled, to the cleansing of the flesh:
14 How much more shall the blood of Christ, who by the Holy Ghost offered himself unspotted unto God, cleanse our conscience from dead works, to serve the living God?

℟. The kings of the earth set themselves, and the rulers take counsel together
* Against the Lord, and against His Anointed.
℣. Why do the heathen rage? and the people imagine a vain thing,
℟. Against the Lord, and against His Anointed?


Lectio 8
Heb 9:15-18
15 Et ídeo novi testaménti mediátor est: ut, morte intercedénte, in redemptiónem eárum prævaricatiónum, quæ erant sub prióri testaménto, repromissiónem accípiant, qui vocáti sunt ætérnæ hereditátis.
16 Ubi enim testaméntum est: mors necésse est intercédat testatóris.
17 Testaméntum enim in mórtuis confirmátum est: alióquin nondum valet, dum vivit qui testátus est.
18 Unde nec primum quidem sine sánguine dedicátum est.

℟. Æstimátus sum cum descendéntibus in lacum:
* Factus sum sicut homo sine adiutório, inter mórtuos liber.
℣. Posuérunt me in lacu inferióri, in tenebrósis, et in umbra mortis.
℟. Factus sum sicut homo sine adiutório, inter mórtuos liber.


Leitura 8
Heb 9:15-18
15 And therefore he is the mediator of the new testament: that by means of his death, for the redemption of those transgressions, which were under the former testament, they that are called may receive the promise of eternal inheritance.
16 For where there is a testament, the death of the testator must of necessity come in.
17 For a testament is of force, after men are dead: otherwise it is as yet of no strength, whilst the testator liveth.
18 Whereupon neither was the first indeed dedicated without blood.

℟. I am counted with them that go down into the pit.
* I am as a man that hath no strength, lying nerveless among the dead.
℣. They have laid me in the lowest pit, in darkness, and in the shadow of death.
℟. I am as a man that hath no strength, lying nerveless among the dead.


Lectio 9
Heb 9:19-22
19 Lecto enim omni mandáto legis a Móyse univérso pópulo: accípiens sánguinem vitulórum, et hircórum cum aqua et lana coccínea, et hyssópo: ipsum quoque librum, et omnem pópulum aspérsit,
20 Dicens: Hic sanguis testaménti, quod mandávit ad vos Deus.
21 Etiam tabernáculum, et ómnia vasa ministérii sánguine simíliter aspérsit:
22 Et ómnia pene in sánguine secúndum legem mundántur: et sine sánguinis effusióne non fit remíssio.

℟. Sepúlto Dómino, signátum est monuméntum, volvéntes lápidem ad óstium monuménti:
* Ponéntes mílites, qui custodírent illum.
℣. Accedéntes príncipes sacerdótum ad Pilátum, petiérunt illum.
℟. Ponéntes mílites, qui custodírent illum.
Gloria omittitur
℟. Sepúlto Dómino, signátum est monuméntum, volvéntes lápidem ad óstium monuménti: * Ponéntes mílites, qui custodírent illum.


Leitura 9
Heb 9:19-22
19 For when every commandment of the law had been read by Moses to all the people, he took the blood of calves and goats, with water, and scarlet wool and hyssop, and sprinkled both the book itself and all the people,
20 Saying: This is the blood of the testament, which God hath enjoined unto you.
21 The tabernacle also and all the vessels of the ministry, in like manner, he sprinkled with blood.
22 And almost all things, according to the law, are cleansed with blood: and without shedding of blood there is no remission.

℟. After that the Lord was buried, they sealed the sepulchre, rolling a stone to the door of the sepulchre
* Setting a watch to keep Him.
℣. The chief priests came together unto Pilate, and made that request unto him.
℟. Setting a watch to keep Him.
Omite-se Glória
℟. After that the Lord was buried, they sealed the sepulchre, rolling a stone to the door of the sepulchre, * Setting a watch to keep Him.
Oratio {ex Proprio de Tempore}
Réspice, quǽsumus, Dómine, super hanc famíliam tuam, pro qua Dóminus noster Iesus Christus non dubitávit mánibus tradi nocéntium, et crucis subíre torméntum:
Et sub silentio concluditur
Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.

Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
Oração {do Próprio do tempo}
Look down, we beseech thee, O Lord, on this thy family, for which our Lord Jesus Christ did not hesitate to be delivered up into the hands of wicked men, and to suffer the torment of the Cross.
Finish silently
Que convosco vive e reina em unidade do Espírito Santo, Deus, por todos os séculos dos séculos.
℟. Amen

Skip the rest, unless praying Lauds separately.
Conclusio{omittitur}
Conclusão{omitido}

Ad Laudes

Incipit{omittitur}
Início{omitido}
Psalmi {Laudes:2 Psalmi et antiphonæ ex Proprio de Tempore}
Ant. O mors, * ero mors tua, morsus tuus ero, inférne.
Psalmus 50 [1]
50:3 Miserére mei, Deus, * secúndum magnam misericórdiam tuam.
50:3 Et secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum, * dele iniquitátem meam.
50:4 Ámplius lava me ab iniquitáte mea: * et a peccáto meo munda me.
50:5 Quóniam iniquitátem meam ego cognósco: * et peccátum meum contra me est semper.
50:6 Tibi soli peccávi, et malum coram te feci: * ut iustificéris in sermónibus tuis, et vincas cum iudicáris.
50:7 Ecce enim, in iniquitátibus concéptus sum: * et in peccátis concépit me mater mea.
50:8 Ecce enim, veritátem dilexísti: * incérta et occúlta sapiéntiæ tuæ manifestásti mihi.
50:9 Aspérges me hyssópo, et mundábor: * lavábis me, et super nivem dealbábor.
50:10 Audítui meo dabis gáudium et lætítiam: * et exsultábunt ossa humiliáta.
50:11 Avérte fáciem tuam a peccátis meis: * et omnes iniquitátes meas dele.
50:12 Cor mundum crea in me, Deus: * et spíritum rectum ínnova in viscéribus meis.
50:13 Ne proícias me a fácie tua: * et spíritum sanctum tuum ne áuferas a me.
50:14 Redde mihi lætítiam salutáris tui: * et spíritu principáli confírma me.
50:15 Docébo iníquos vias tuas: * et ímpii ad te converténtur.
50:16 Líbera me de sanguínibus, Deus, Deus salútis meæ: * et exsultábit lingua mea iustítiam tuam.
50:17 Dómine, lábia mea apéries: * et os meum annuntiábit laudem tuam.
50:18 Quóniam si voluísses sacrifícium, dedíssem útique: * holocáustis non delectáberis.
50:19 Sacrifícium Deo spíritus contribulátus: * cor contrítum, et humiliátum, Deus, non despícies.
50:20 Benígne fac, Dómine, in bona voluntáte tua Sion: * ut ædificéntur muri Ierúsalem.
50:21 Tunc acceptábis sacrifícium iustítiæ, oblatiónes, et holocáusta: * tunc impónent super altáre tuum vítulos.
Gloria omittitur
Ant. O mors, ero mors tua, morsus tuus ero, inférne.
Salmos {Laudes:2 Salmos e antífonas do Próprio do tempo}
Ant. O death, I will be thy death; * O grave, I will be thy destruction.
Salmo 50 [1]
50:1 Tende piedade de mim, ó Deus, * segundo a vossa grande misericórdia.
50:2 E, segundo a multidão de vossas bondades, * apagai a minha iniquidade.
50:3 Lavai-me inteiramente da minha iniquidade: * e purificai-me do meu pecado.
50:4 Porque reconheço a minha iniquidade: * e o meu pecado está sempre ante mim.
50:5 Contra Vós só pequei e ante Vós fiz o mal: * para que sejais justificado nas vossas palavras e vençais quando fores julgado.
50:6 Eis que fui concebido em iniquidades: * e minha mãe no pecado me concebeu.
50:7 Eis que amastes a verdade: * e me revelastes o incerto e o oculto de vossa sabedoria.
50:8 Aspergir-me-eis com o hissope e ficarei limpo: * lavar-me-eis e me tornarei mais branco que a neve.
50:9 Far-me-eis ouvir palavras de consolação e alegria: * e exultar-se-ão os ossos humilhados.
50:10 Afastai o vosso rosto dos meus pecados: * e apagai todas minhas iniquidades.
50:11 Criai um coração puro em mim, ó Deus: * e renovai nas minhas entranhas um espírito recto.
50:12 Não me expulsais de vossa presença: * e de mim não afasteis o vosso espírito santo.
50:13 Restaurai em mim a alegria de vossa salvação: * e confortai-me com um espírito magnânimo.
50:14 Ensinarei aos iníquos os vossos caminhos: * e a Vós converter-se-ão os ímpios.
50:15 Livrai-me das penas de sangue, ó Deus, Deus da minha salvação: * e a minha língua exaltará a vossa justiça.
50:16 Abrireis os meus lábios, ó Senhor: * e a minha boca anunciará os vossos louvores.
50:17 Porque se quisésseis um sacrifício, o teria oferecido: * mas Vos não deleitais com holocaustos.
50:18 O sacrifício para Deus é um espírito contrito: * não desprezareis, ó Deus, um coração contrito e humilhado.
50:19 Pela vossa bondade, ó Senhor, sede benigno para com Sião: * para que se edifiquem os muros de Jerusalém.
50:20 Aceitareis então os sacrifícios legítimos, oferendas e holocaustos: * então sobre o vosso altar serão colocados vitelos.
Omite-se Glória
Ant. O death, I will be thy death; O grave, I will be thy destruction.
Ant. Plangent eum * quasi unigénitum, quia ínnocens Dóminus occísus est.
Psalmus 91 [2]
91:2 Bonum est confitéri Dómino: * et psállere nómini tuo, Altíssime.
91:3 Ad annuntiándum mane misericórdiam tuam: * et veritátem tuam per noctem.
91:4 In decachórdo, psaltério: * cum cántico, in cíthara.
91:5 Quia delectásti me, Dómine, in factúra tua: * et in opéribus mánuum tuárum exsultábo.
91:6 Quam magnificáta sunt ópera tua, Dómine! * nimis profúndæ factæ sunt cogitatiónes tuæ.
91:7 Vir insípiens non cognóscet: * et stultus non intélleget hæc.
91:8 Cum exórti fúerint peccatóres sicut fænum: * et apparúerint omnes, qui operántur iniquitátem:
91:9 Ut intéreant in sǽculum sǽculi: * tu autem Altíssimus in ætérnum, Dómine.
91:10 Quóniam ecce inimíci tui, Dómine, quóniam ecce inimíci tui períbunt: * et dispergéntur omnes, qui operántur iniquitátem.
91:11 Et exaltábitur sicut unicórnis cornu meum: * et senéctus mea in misericórdia úberi.
91:12 Et despéxit óculus meus inimícos meos: * et in insurgéntibus in me malignántibus áudiet auris mea.
91:13 Iustus, ut palma florébit: * sicut cedrus Líbani multiplicábitur.
91:14 Plantáti in domo Dómini, * in átriis domus Dei nostri florébunt.
91:15 Adhuc multiplicabúntur in senécta úberi: * et bene patiéntes erunt, ut annúntient:
91:16 Quóniam rectus Dóminus, Deus noster: * et non est iníquitas in eo.
Gloria omittitur
Ant. Plangent eum quasi unigénitum, quia ínnocens Dóminus occísus est.
Ant. They shall mourn for Him * as one mourneth for his only son, for the innocent Lord hath been put to death.
Salmo 91 [2]
91:1 Bom é louvar o Senhor: * e cantar ao vosso nome, ó Altíssimo.
91:2 Para publicar pela manhã a vossa misericórdia: * e durante a noite a vossa verdade.
91:3 Com o saltério de dez cordas: * com cântico, na cítara.
91:4 Pois me alegrastes, ó Senhor, com vossas obras: * e exulto com as obras de vossas mãos.
91:5 Quão magníficas são, ó Senhor, as vossas obras! * Profundíssimos são os vossos pensamentos.
91:6 O parvo varão não conhecerá: * e o ignorante as não compreenderá.
91:7 Quando os pecadores crescerem como a erva: * e aparecerem todos os que cometem a iniquidade:
91:8 Imediatamente perecerão para sempre: * mas Vós, ó Senhor, sois eternamente o Altíssimo.
91:9 Porque eis que vossos inimigos, Senhor, eis que vossos inimigos perecerão: * e dispersados todos os que praticam a iniquidade.
91:10 Será exaltada a minha força como a do unicórnio: * e minha velhice na abundante misericórdia.
91:11 Meus olhos olharão com desprezo para meus inimigos: * e meus ouvidos ouvirão falar dos revoltosos que se levantam contra mim.
91:12 O justo florescerá como a palmeira: * e como o cedro do Líbano multiplicar-se-á.
91:13 Plantados na casa do Senhor, * florescerão nos átrios da casa do nosso Deus.
91:14 Eles se multiplicarão em uma velhice fecunda: * e estarão cheios de vigor, para anunciar:
91:15 Que o Senhor nosso Deus é recto: * e que não há injustiça n’Ele.
Omite-se Glória
Ant. They shall mourn for Him as one mourneth for his only son, for the innocent Lord hath been put to death.
Ant. Atténdite * univérsi pópuli, et vidéte dolórem meum.
Psalmus 63 [3]
63:2 Exáudi, Deus, oratiónem meam cum déprecor: * a timóre inimíci éripe ánimam meam.
63:3 Protexísti me a convéntu malignántium: * a multitúdine operántium iniquitátem.
63:4 Quia exacuérunt ut gládium linguas suas: * intendérunt arcum rem amáram, ut sagíttent in occúltis immaculátum.
63:6 Súbito sagittábunt eum, et non timébunt: * firmavérunt sibi sermónem nequam.
63:6 Narravérunt ut abscónderent láqueos: * dixérunt: Quis vidébit eos?
63:7 Scrutáti sunt iniquitátes: * defecérunt scrutántes scrutínio.
63:7 Accédet homo ad cor altum: * et exaltábitur Deus.
63:8 Sagíttæ parvulórum factæ sunt plagæ eórum: * et infirmátæ sunt contra eos linguæ eórum.
63:9 Conturbáti sunt omnes qui vidébant eos: * et tímuit omnis homo.
63:10 Et annuntiavérunt ópera Dei, * et facta eius intellexérunt.
63:11 Lætábitur iustus in Dómino, et sperábit in eo, * et laudabúntur omnes recti corde.
Gloria omittitur
Ant. Atténdite univérsi pópuli, et vidéte dolórem meum.
Ant. O all ye nations, behold * and see my sorrow.
Salmo 63 [3]
63:1 Ouvi, ó Deus, a minha oração quando Vos rogo: * livrai a minha alma do temor do inimigo.
63:2 Defendestes-me da conspiração dos malignos: * da multidão dos que praticam a iniquidade.
63:3 Pois aguçaram as suas línguas como a espada: * curvaram o arco envenenado, para de emboscada assetear o inocente.
63:4 De súbito o assetearão sem temor algum: * obstinaram-se na sua depravada resolução.
63:5 Convencionaram esconder laços: * e disseram:quem os verá?
63:6 Inventaram crimes: * cansaram-se a esquadrinhar manhas.
63:7 O homem penetrará até ao fundo do coração: * e Deus será exaltado.
63:8 As flechas das crianças são as suas feridas: * e as suas línguas contra eles perderam a força.
63:9 Todos os que os viam ficaram abalados: * e todo o homem temeu.
63:10 Anunciaram as obras de Deus, * e compreenderam os seus actos.
63:11 Alegrar-se-á o justo no senhor e esperará n’Ele, * e serão louvados todos os de coração recto.
Omite-se Glória
Ant. O all ye nations, behold and see my sorrow.
Ant. A porta ínferi * érue, Dómine, ánimam meam.
Canticum Ezechiæ [4]
Isa 38:10-24
38:10 Ego dixi: In dimídio diérum meórum * vadam ad portas ínferi.
38:11 Quæsívi resíduum annórum meórum. * Dixi: Non vidébo Dóminum Deum in terra vivéntium.
38:12 Non aspíciam hóminem ultra, * et habitatórem quiétis.
38:13 Generátio mea abláta est, et convolúta est a me, * quasi tabernáculum pastórum.
38:14 Præcísa est velut a texénte, vita mea: dum adhuc ordírer, succídit me: * de mane usque ad vésperam fínies me.
38:15 Sperábam usque ad mane, * quasi leo sic contrívit ómnia ossa mea:
38:16 De mane usque ad vésperam fínies me: * sicut pullus hirúndinis sic clamábo, meditábor ut colúmba:
38:17 Attenuáti sunt óculi mei, * suspiciéntes in excélsum.
38:18 Dómine, vim pátior, respónde pro me. * Quid dicam, aut quid respondébit mihi, cum ipse fécerit?
38:19 Recogitábo tibi omnes annos meos * in amaritúdine ánimæ meæ.
38:20 Dómine, si sic vívitur, et in tálibus vita spíritus mei, corrípies me, et vivificábis me. * Ecce, in pace amaritúdo mea amaríssima:
38:21 Tu autem eruísti ánimam meam ut non períret: * proiecísti post tergum tuum ómnia peccáta mea.
38:22 Quia non inférnus confitébitur tibi, neque mors laudábit te: * non exspectábunt qui descéndunt in lacum, veritátem tuam.
38:23 Vivens vivens ipse confitébitur tibi, sicut et ego hódie: * pater fíliis notam fáciet veritátem tuam.
38:24 Dómine, salvum me fac * et psalmos nostros cantábimus cunctis diébus vitæ nostræ in domo Dómini.
Gloria omittitur
Ant. A porta ínferi érue, Dómine, ánimam meam.
Ant. O Lord, deliver my soul * from the gates of the grave.
Cãntico de Ezequias [4]
Isa 38:10-23
38:10 Eu disse: Na metade de meus dias, * lá me vou para as portas do abismo:
38:11 Privado do resto dos meus anos. * Eu disse: Não mais verei o meu Senhor Deus na terra dos vivos.
38:12 Não verei mais homem algum * entre os habitantes do mundo.
38:13 Para longe de mim foi arrancada a minha morada, * como tenda de pastores.
38:14 Como tecelão, eu tecia a minha vida: quando ainda estava no começo, ele ma cortou: * desde manhã até à tarde Vós acabareis comigo.
38:15 Eu esperava até amanhecer, * ele, como um leão, dilacera os meus ossos:
38:16 Da manhã até à tarde acabareis comigo. * Grito como a andorinha, gemo como a pomba.
38:17 Cansam-se meus olhos * de olhar para o alto:
38:18 Senhor, estou angustiado, socorrei-me. * Que direi, ou porque me deveria responder, se já o fez?
38:19 Repassarei diante de Vós todos os meus anos * na amargura da minha alma.
38:20 Senhor, se é assim que se vive, e se a vida do meu espírito consiste em tais coisas, sarai-me, fazei-me tornar à vida. * Eis, em paz a minha amargosíssima aflição.
38:21 Livrastes a minha alma da tumba da corrupção, * lançastes para trás das vossas costas todos os meus pecados.
38:22 Com efeito, a morte não Vos louvará, nem a morte Vos celebrará: * os que descem à cova não esperarão mais na vossa verdade.
38:23 O que vive, o que vive, esse Vos louvará, como faço hoje: * o pai dará a conhecer aos filhos a vossa verdade.
38:24 Senhor, salvai-me, * e cantaremos nossos salmos, todos os dias da nossa vida, na casa do Senhor.
Omite-se Glória
Ant. O Lord, deliver my soul from the gates of the grave.
Ant. O vos omnes, * qui transítis per viam, atténdite et vidéte, si est dolor sicut dolor meus. .
Psalmus 150 [5]
150:1 Laudáte Dóminum in sanctis eius: * laudáte eum in firmaménto virtútis eius.
150:2 Laudáte eum in virtútibus eius: * laudáte eum secúndum multitúdinem magnitúdinis eius.
150:3 Laudáte eum in sono tubæ: * laudáte eum in psaltério, et cíthara.
150:4 Laudáte eum in týmpano, et choro: * laudáte eum in chordis, et órgano.
150:5 Laudáte eum in cýmbalis benesonántibus: laudáte eum in cýmbalis iubilatiónis: * omnis spíritus laudet Dóminum.
Gloria omittitur
Ant. O vos omnes, qui transítis per viam, atténdite et vidéte, si est dolor sicut dolor meus. .
Ant. O all ye that pass by * behold, and see if there be any sorrow like unto my sorrow. .
Salmo 150 [5]
150:1 Louvai o Senhor no seu santuário: * louvai-O no seu augusto firmamento.
150:2 Louvai-O nas suas virtudes: * louvai-O segundo a multitude da sua grandeza.
150:3 Louvai-O ao som da trombeta: * louvai-O com o saltério e a cítara.
150:4 Louvai-O com timbales e em coro: * louvai-O com cordas e órgão.
150:5 Louvai-O com címbalos melodiosos:louvai-O com címbalos de júbilo: * todo o espírito louve o Senhor.
Omite-se Glória
Ant. O all ye that pass by behold, and see if there be any sorrow like unto my sorrow. .
Versus (In loco Capituli)
℣. Caro mea requiéscet in spe.
℟. Et non dabis Sanctum tuum vidére corruptiónem.
Versus (In loco Capituli)
℣. My flesh shall rest in hope.
℟. Neither wilt Thou suffer thine Holy One to see corruption.
Canticum Benedictus {Antiphona ex Proprio de Tempore}
Ant. Mulíeres * sedéntes ad monuméntum lamentabántur, flentes Dóminum.
Canticum Zachariæ
Luc. 1:68-79
1:68 Benedíctus Dóminus, Deus Israël: * quia visitávit, et fecit redemptiónem plebis suæ:
1:69 Et eréxit cornu salútis nobis: * in domo David, púeri sui.
1:70 Sicut locútus est per os sanctórum, * qui a sǽculo sunt, prophetárum eius:
1:71 Salútem ex inimícis nostris, * et de manu ómnium, qui odérunt nos.
1:72 Ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris: * et memorári testaménti sui sancti.
1:73 Iusiurándum, quod iurávit ad Ábraham patrem nostrum, * datúrum se nobis:
1:74 Ut sine timóre, de manu inimicórum nostrórum liberáti, * serviámus illi.
1:75 In sanctitáte, et iustítia coram ipso, * ómnibus diébus nostris.
1:76 Et tu, puer, Prophéta Altíssimi vocáberis: * præíbis enim ante fáciem Dómini, paráre vias eius:
1:77 Ad dandam sciéntiam salútis plebi eius: * in remissiónem peccatórum eórum:
1:78 Per víscera misericórdiæ Dei nostri: * in quibus visitávit nos, óriens ex alto:
1:79 Illumináre his, qui in ténebris, et in umbra mortis sedent: * ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.
Gloria omittitur
Ant. Mulíeres sedéntes ad monuméntum lamentabántur, flentes Dóminum.
Canticum Benedictus {Antífona do Próprio do tempo}
Ant. There were women sitting over against the sepulchre * weeping, and making lamentation for the Lord.
Canticle of Zacharias
Luke 1:68-79
1:68 Blessed be the Lord God of Israel; * because he hath visited and wrought the redemption of his people:
1:69 And hath raised up an horn of salvation to us, * in the house of David his servant:
1:70 As he spoke by the mouth of his holy Prophets, * who are from the beginning:
1:71 Salvation from our enemies, * and from the hand of all that hate us:
1:72 To perform mercy to our fathers, * and to remember his holy testament,
1:73 The oath, which he swore to Abraham our father, * that he would grant to us,
1:74 That being delivered from the hand of our enemies, * we may serve him without fear,
1:75 In holiness and justice before him, * all our days.
1:76 And thou, child, shalt be called the prophet of the Highest: * for thou shalt go before the face of the Lord to prepare his ways:
1:77 To give knowledge of salvation to his people, * unto the remission of their sins:
1:78 Through the bowels of the mercy of our God, * in which the Orient from on high hath visited us:
1:79 To enlighten them that sit in darkness, and in the shadow of death: * to direct our feet into the way of peace.
68
Bendito o Senhor Deus de Israel *
Que visitou e redimiu o seu povo
69
E nos deu um Salvador poderoso *
Na casa de David, seu servo,
70
Conforme prometeu pela boca dos seus santos, *
Os profetas dos tempos antigos,
71
Para nos libertar dos nossos inimigos *
E das mãos daqueles que nos odeiam
72
Para mostrar a sua misericórdia a favor dos nossos pais, *
Recordando a sua sagrada aliança
73
E o juramento que fizera a Abraão, nosso pai, *
Que nos havia de conceder esta graça:
74
De O servirmos um dia, sem temor, *
Livres das mãos dos nossos inimigos,
75
Em santidade e justiça, na sua presença, *
Todos os dias da nossa vida.
76
E tu, menino, serás chamado profeta do Altíssimo, *
Porque irás à sua frente a preparar os seus caminhos,
77
Para dar a conhecer ao seu povo a salvação *
Pela remissão dos seus pecados,
78
Graças ao coração misericordioso do nosso Deus, *
Que das alturas nos visita como sol nascente,
79
Para iluminar os que jazem nas trevas e na sombra da morte *
E dirigir os nossos passos no caminho da paz.
Omite-se Glória
Ant. There were women sitting over against the sepulchre weeping, and making lamentation for the Lord.
Oratio {ex Proprio de Tempore}
Christus factus est pro nobis obédiens usque ad mortem, mortem autem crucis: propter quod et Deus exaltávit illum, et dedit illi nomen, quod est super omne nomen.
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
aliquantulum altius
Concéde, quǽsumus, omnípotens Deus: ut, qui Fílii tui resurrectiónem devóta exspectatióne prævenímus; eiúsdem resurrectiónis glóriam consequámur.
Et sub silentio concluditur
Per eúndem Dóminum nostrum Iesum Christum Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Oração {do Próprio do tempo}
Christ became obedient for us unto death, even to the death of the cross. For which cause God also hath exalted him, and hath given him a name which is above all names.
in secret
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu.
O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amen.
lower voice
Grant, we beseech thee, O Almighty God: that we who anticipate the resurrection of thy Son with pious expectation, may obtain the glory of the same resurrection.
Finish silently
Pelo mesmo nosso Senhor Jesus Cristo, vosso Filho, que convosco vive e reina em unidade do Espírito Santo, Deus, por todos os séculos dos séculos.
℟. Amen.
Conclusio{omittitur}
Conclusão{omitido}

Ad Primam

Psalmus 53 [6]
53:3 Deus, in nómine tuo salvum me fac: * et in virtúte tua iúdica me.
53:4 Deus, exáudi oratiónem meam: * áuribus pércipe verba oris mei.
53:5 Quóniam aliéni insurrexérunt advérsum me, et fortes quæsiérunt ánimam meam: * et non proposuérunt Deum ante conspéctum suum.
53:6 Ecce enim, Deus ádiuvat me: * et Dóminus suscéptor est ánimæ meæ.
53:7 Avérte mala inimícis meis: * et in veritáte tua dispérde illos.
53:8 Voluntárie sacrificábo tibi, * et confitébor nómini tuo, Dómine: quóniam bonum est:
53:9 Quóniam ex omni tribulatióne eripuísti me: * et super inimícos meos despéxit óculus meus.
Gloria omittitur
Salmo 53 [6]
53:1 Salvai-me, ó Deus, por vosso nome: * e com vosso poder julgai-me.
53:2 Ouvi, ó Deus, a minha oração: * atendei às palavras da minha boca.
53:3 Porque os estranhos se levantaram contra mim e os fortes buscaram a minha vida: * e a Deus não puseram ante si.
53:4 Eis que Deus vem em meu auxílio: * e o Senhor é o protector da minha vida.
53:5 Fazei recair os males sobre os meus inimigos: * e exterminai-os na vossa verdade.
53:6 Sacrificar-me-ei voluntariamente a Vós, * e o vosso nome louvarei, ó Senhor, porque é bom:
53:7 Porquanto me tendes livrado de toda a tribulação: * e com desdém olhei os meus inimigos.
Omite-se Glória
Psalmus 118(1-16) [7]
118:1 (Aleph) Beáti immaculáti in via: * qui ámbulant in lege Dómini.
118:2 Beáti, qui scrutántur testimónia eius: * in toto corde exquírunt eum.
118:3 Non enim qui operántur iniquitátem, * in viis eius ambulavérunt.
118:4 Tu mandásti * mandáta tua custodíri nimis.
118:5 Útinam dirigántur viæ meæ, * ad custodiéndas iustificatiónes tuas!
118:6 Tunc non confúndar, * cum perspéxero in ómnibus mandátis tuis.
118:7 Confitébor tibi in directióne cordis: * in eo quod dídici iudícia iustítiæ tuæ.
118:8 Iustificatiónes tuas custódiam: * non me derelínquas usquequáque.
118:9 (Beth) In quo córrigit adolescéntior viam suam? * In custodiéndo sermónes tuos.
118:10 In toto corde meo exquisívi te: * ne repéllas me a mandátis tuis.
118:11 In corde meo abscóndi elóquia tua: * ut non peccem tibi.
118:12 Benedíctus es, Dómine: * doce me iustificatiónes tuas.
118:13 In lábiis meis, * pronuntiávi ómnia iudícia oris tui.
118:14 In via testimoniórum tuórum delectátus sum, * sicut in ómnibus divítiis.
118:15 In mandátis tuis exercébor: * et considerábo vias tuas.
118:16 In iustificatiónibus tuis meditábor: * non oblivíscar sermónes tuos.
Gloria omittitur
Salmo 118(1-16) [7]
118:1 (ALEPH) Bem-aventurados os imaculados no caminho: * que andam na lei do Senhor.
118:2 Bem-aventurados os que escrutinam seus testemunhos: * em todo o coração O buscam.
118:3 Porque os que praticam a iniquidade, * nos seus caminhos não andam.
118:4 Vós ordenastes * que os vossos mandamentos fossem guardados à risca.
118:5 Oxalá que meus passos sejam dirigidos * ao guardar de vossas justificações!
118:6 Então não serei confundido, * quando observar todos vossos mandamentos.
118:7 Vos louvarei com rectidão de coração: * porque aprendi os julgamentos da vossa justiça.
118:8 Guardarei as vossas justificações: * me não desampareis jamais.
118:9 (BETH) De que modo corrigirá o jovem o seu proceder? * Guardando as vossas palavras.
118:10 De todo meu coração Vos busquei: * me não deixeis transviar dos vossos mandamentos.
118:11 Escondi no meu coração as vossas palavras: * para contra Vós não pecar.
118:12 Bendito sois, ó Senhor: * ensinai-me as vossas justificações.
118:13 Nos meus lábios, * pronunciei todos os juízos da vossa boca.
118:14 Deleitei-me no caminho dos vossos testemunhos, * como em todas as riquezas.
118:15 Nos vossos mandamentos me exercitarei: * e considerarei os vossos caminhos.
118:16 Nas vossas justificações meditarei: * das vossas palavras me não esquecerei.
Omite-se Glória
Psalmus 118(17-32) [8]
118:17 (Ghimel) Retríbue servo tuo, vivífica me: * et custódiam sermónes tuos:
118:18 Revéla óculos meos: * et considerábo mirabília de lege tua.
118:19 Íncola ego sum in terra: * non abscóndas a me mandáta tua.
118:20 Concupívit ánima mea desideráre iustificatiónes tuas, * in omni témpore.
118:21 Increpásti supérbos: * maledícti qui declínant a mandátis tuis.
118:22 Aufer a me oppróbrium, et contémptum: * quia testimónia tua exquisívi.
118:23 Étenim sedérunt príncipes, et advérsum me loquebántur: * servus autem tuus exercebátur in iustificatiónibus tuis.
118:24 Nam et testimónia tua meditátio mea est: * et consílium meum iustificatiónes tuæ.
118:25 (Daleth) Adhǽsit paviménto ánima mea: * vivífica me secúndum verbum tuum.
118:26 Vias meas enuntiávi, et exaudísti me: * doce me iustificatiónes tuas.
118:27 Viam iustificatiónum tuárum ínstrue me: * et exercébor in mirabílibus tuis.
118:28 Dormitávit ánima mea præ tǽdio: * confírma me in verbis tuis.
118:29 Viam iniquitátis ámove a me: * et de lege tua miserére mei.
118:30 Viam veritátis elégi: * iudícia tua non sum oblítus.
118:31 Adhǽsi testimóniis tuis, Dómine: * noli me confúndere.
118:32 Viam mandatórum tuórum cucúrri, * cum dilatásti cor meum.
Gloria omittitur

Salmo 118(17-32) [8]
118:17 (GHIMEL) Retribuí ao vosso servo, dai-me vida: * e guardarei as vossas palavras:
118:18 Revelai meus olhos: * e considerarei as maravilhas da vossa lei.
118:19 Sou peregrino na terra: * os vossos mandamentos não escondeis de mim.
118:20 Ansiosa minha alma desejou as vossas justificações, * em todo o tempo.
118:21 Ameaçastes os soberbos: * malditos os que se desviam dos vossos mandamentos.
118:22 Livrai-me do escárnio e do desprezo: * pois procurei os vossos testemunhos.
118:23 Porque os príncipes se sentaram e falavam contra mim: * o vosso servo, todavia, meditava nas vossas justificações.
118:24 Pois os vossos testemunhos são a minha meditação: * e as vossas justificações o meu conselho.
118:25 (DALETH) A minha alma prostrou-se por terra: * vivificai-me segundo a vossa palavra.
118:26 Expus os meus caminhos e me atendestes: * ensinai-me as vossas justificações.
118:27 Instruí-me no caminho das vossas leis: * e meditarei nas vossas maravilhas.
118:28 Minha alma adormeceu de tédio: * fortalecei-me com vossas palavras.
118:29 Afastai de mim o caminho da iniquidade: * e na vossa lei, tende misericórdia de mim.
118:30 Escolhi o caminho da verdade: * dos vossos juízos me não esqueci.
118:31 Aderi aos vossos testemunhos, ó Senhor: * me não queirais confundir.
118:32 Corri pelo caminho dos vossos mandamentos, * quando dilatastes o meu coração.
Omite-se Glória


Christus factus est pro nobis obédiens usque ad mortem, mortem autem crucis: propter quod et Deus exaltávit illum, et dedit illi nomen, quod est super omne nomen.
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
aliquantulum altius
Concéde, quǽsumus, omnípotens Deus: ut, qui Fílii tui resurrectiónem devóta exspectatióne prævenímus; eiúsdem resurrectiónis glóriam consequámur.
Et sub silentio concluditur
Per eúndem Dóminum nostrum Iesum Christum Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.

Christ became obedient for us unto death, even to the death of the cross. For which cause God also hath exalted him, and hath given him a name which is above all names.
in secret
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu.
O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amen.
lower voice
Grant, we beseech thee, O Almighty God: that we who anticipate the resurrection of thy Son with pious expectation, may obtain the glory of the same resurrection.
Finish silently
Pelo mesmo nosso Senhor Jesus Cristo, vosso Filho, que convosco vive e reina em unidade do Espírito Santo, Deus, por todos os séculos dos séculos.
℟. Amen.

Ad Tertiam

Psalmus 118(33-48) [9]
118:33 (He) Legem pone mihi, Dómine, viam iustificatiónum tuárum: * et exquíram eam semper.
118:34 Da mihi intelléctum, et scrutábor legem tuam: * et custódiam illam in toto corde meo.
118:35 Deduc me in sémitam mandatórum tuórum: * quia ipsam vólui.
118:36 Inclína cor meum in testimónia tua: * et non in avarítiam.
118:37 Avérte óculos meos ne vídeant vanitátem: * in via tua vivífica me.
118:38 Státue servo tuo elóquium tuum, * in timóre tuo.
118:39 Ámputa oppróbrium meum quod suspicátus sum: * quia iudícia tua iucúnda.
118:40 Ecce, concupívi mandáta tua: * in æquitáte tua vivífica me.
118:41 (Vav) Et véniat super me misericórdia tua, Dómine: * salutáre tuum secúndum elóquium tuum.
118:42 Et respondébo exprobrántibus mihi verbum: * quia sperávi in sermónibus tuis.
118:43 Et ne áuferas de ore meo verbum veritátis usquequáque: * quia in iudíciis tuis supersperávi.
118:44 Et custódiam legem tuam semper: * in sǽculum et in sǽculum sǽculi.
118:45 Et ambulábam in latitúdine: * quia mandáta tua exquisívi.
118:46 Et loquébar in testimóniis tuis in conspéctu regum: * et non confundébar.
118:47 Et meditábar in mandátis tuis, * quæ diléxi.
118:48 Et levávi manus meas ad mandáta tua, quæ diléxi: * et exercébar in iustificatiónibus tuis.
Gloria omittitur
Salmo 118(33-48) [9]
118:33 (HE) Impõe-me por lei, ó Senhor, o caminho dos vossos decretos: * e buscá-lo-ei sempre.
118:34 Dai-me inteligência e estudarei a vossa lei: * e a guardarei de todo meu coração.
118:35 Guiai-me pela senda dos vossos mandamentos: * pois essa mesma desejei.
118:36 Inclinai o meu coração para os vossos testemunhos: * e não para a avareza.
118:37 Desviai os meus olhos, para que não vejam a vaidade: * fazei-me viver no vosso caminho.
118:38 Estabelecei para o vosso servo a vossa palavra, * no vosso temor.
118:39 Afastai de mim a desonra que receio: * pois os vossos juízos são agradáveis.
118:40 Eis como suspirei pelos vossos mandamentos: * vivificai-me segundo a vossa justiça.
118:41 (VAU) E venha sobre mim a vossa misericórdia, ó Senhor: * e a vossa salvação, segundo a vossa palavra.
118:42 Poderei responder aos que me insultam: * que pus a minha esperança nas vossas palavras.
118:43 Não tireis jamais da minha boca a palavra da verdade: * pois muito confiei nas vossas juízos.
118:44 Guardarei sempre a vossa lei: * pelos séculos e pelos séculos dos séculos.
118:45 Caminharei ao largo: * pois procurei os vossos mandamentos.
118:46 Diante dos reis falarei dos vossos preceitos: * e me não envergonharei.
118:47 Meditarei nos vossos mandamentos, * que amo.
118:48 Levantarei as minhas mãos para os vossos mandamentos, que amo: * e exercitar-me-ei nas vossas justificações.
Omite-se Glória
Psalmus 118(49-64) [10]
118:49 (Zai) Memor esto verbi tui servo tuo, * in quo mihi spem dedísti.
118:50 Hæc me consoláta est in humilitáte mea: * quia elóquium tuum vivificávit me.
118:51 Supérbi iníque agébant usquequáque: * a lege autem tua non declinávi.
118:52 Memor fui iudiciórum tuórum a sǽculo, Dómine: * et consolátus sum.
118:53 Deféctio ténuit me, * pro peccatóribus derelinquéntibus legem tuam.
118:54 Cantábiles mihi erant iustificatiónes tuæ, * in loco peregrinatiónis meæ.
118:55 Memor fui nocte nóminis tui, Dómine: * et custodívi legem tuam.
118:56 Hæc facta est mihi: * quia iustificatiónes tuas exquisívi.
118:57 (Heth) Pórtio mea, Dómine, * dixi custodíre legem tuam.
118:58 Deprecátus sum fáciem tuam in toto corde meo: * miserére mei secúndum elóquium tuum.
118:59 Cogitávi vias meas: * et convérti pedes meos in testimónia tua.
118:60 Parátus sum, et non sum turbátus: * ut custódiam mandáta tua.
118:61 Funes peccatórum circumpléxi sunt me: * et legem tuam non sum oblítus.
118:62 Média nocte surgébam ad confiténdum tibi, * super iudícia iustificatiónis tuæ.
118:63 Párticeps ego sum ómnium timéntium te: * et custodiéntium mandáta tua.
118:64 Misericórdia tua, Dómine, plena est terra: * iustificatiónes tuas doce me.
Gloria omittitur
Salmo 118(49-64) [10]
118:49 (ZAIN) Lembrai-Vos da promessa que fizestes ao vosso servo, * com a qual me destes esperança.
118:50 Consolou-me isto no meu abatimento: * pois a vossa palavra me vivificou.
118:51 Os soberbos procediam iniquamente sem cessar: * mas eu me não afastei da vossa lei.
118:52 Lembrei-me dos juízos que exercestes em todos os séculos, ó Senhor: * e consolei-me.
118:53 Desfaleci, * vendo os pecadores que abandonavam a vossa lei.
118:54 Vossas justificações eram cantadas por mim, * no lugar da minha peregrinação.
118:55 Lembrei-me do vosso nome, ó Senhor, durante a noite: * e guardei a vossa lei.
118:56 Isto me aconteceu: * pois busquei cuidadoso as vossas justificações.
118:57 (HETH) A minha porção, ó Senhor, * é guardar a vossa lei, disse eu.
118:58 Supliquei na vossa presença de todo meu coração: * compadecei-Vos de mim, segundo a vossa palavra.
118:59 Considerei os meus caminhos: * e voltei os meus pés para os vossos testemunhos.
118:60 Estou resolvido e me não tenho perturbado: * a guardar os vossos mandamentos.
118:61 As redes dos pecadores me cingiram: * mas da vossa lei me não esqueci.
118:62 À meia noite levantava-me para Vos louvar, * pelos juízos de vossas justificações.
118:63 Sou associado de todos os que Vos temem: * e dos que guardam os vossos mandamentos.
118:64 A terra está cheia, ó Senhor, da vossa misericórdia: * ensinai-me as vossas justificações.
Omite-se Glória
Psalmus 118(65-80) [11]
118:65 (Teth) Bonitátem fecísti cum servo tuo, Dómine, * secúndum verbum tuum.
118:66 Bonitátem, et disciplínam, et sciéntiam doce me: * quia mandátis tuis crédidi.
118:67 Priúsquam humiliárer ego delíqui: * proptérea elóquium tuum custodívi.
118:68 Bonus es tu: * et in bonitáte tua doce me iustificatiónes tuas.
118:69 Multiplicáta est super me iníquitas superbórum: * ego autem in toto corde meo scrutábor mandáta tua.
118:70 Coagulátum est sicut lac cor eórum: * ego vero legem tuam meditátus sum.
118:71 Bonum mihi quia humiliásti me: * ut discam iustificatiónes tuas.
118:72 Bonum mihi lex oris tui, * super míllia auri et argénti.
118:73 (Ioth) Manus tuæ fecérunt me, et plasmavérunt me: * da mihi intelléctum, et discam mandáta tua.
118:74 Qui timent te vidébunt me, et lætabúntur: * quia in verba tua supersperávi.
118:75 Cognóvi, Dómine, quia ǽquitas iudícia tua: * et in veritáte tua humiliásti me.
118:76 Fiat misericórdia tua ut consolétur me, * secúndum elóquium tuum servo tuo.
118:77 Véniant mihi miseratiónes tuæ, et vivam: * quia lex tua meditátio mea est.
118:78 Confundántur supérbi, quia iniúste iniquitátem fecérunt in me: * ego autem exercébor in mandátis tuis.
118:79 Convertántur mihi timéntes te: * et qui novérunt testimónia tua.
118:80 Fiat cor meum immaculátum in iustificatiónibus tuis, * ut non confúndar.
Gloria omittitur

Salmo 118(65-80) [11]
118:65 (TETH) Tendes usado de bondade com vosso servo, ó Senhor, * segundo a vossa palavra.
118:66 Ensinai-me bondade, disciplina e ciência: * pois acreditei nos vossos mandamentos.
118:67 Antes de ser humilhado eu pequei: * mas agora obedeço à vossa palavra.
118:68 Bom sois Vós: * e por vossa bondade, ensinai-me as vossas justificações.
118:69 A iniquidade dos soberbos multiplicou-se sobre mim: * porém eu, guardarei de todo meu coração os vossos mandamentos.
118:70 O coração deles coalhou-se como leite: * porém, ocupei-me em meditar na vossa lei.
118:71 Para mim foi bom que me humilhásseis: * para aprender as vossas justificações.
118:72 A lei da vossa boca é boa para mim, * melhor que milhares de ouro e prata.
118:73 (JOD) Vossas mãos fizeram-me e formaram-me: * dai-me inteligência e aprenderei os vossos mandamentos.
118:74 Os que Vos temem ver-me-ão e alegrar-se-ão: * pois nas vossas palavras pus grande esperança.
118:75 Conheci, ó Senhor, que os vossos juízos são de equidade: * e que me humilhastes segundo a vossa justiça.
118:76 Venha a vossa misericórdia consolar-me, * segundo a palavra que destes ao vosso servo.
118:77 Venham a mim as vossas misericórdias e viverei: * pois a vossa lei é a minha meditação.
118:78 Sejam confundidos os soberbos, pois injustamente maquinaram males contra mim: * eu, porém, reflectirei os vossos mandamentos.
118:79 Voltem-se para mim os que Vos temem: * e os que conhecem os vossos testemunhos.
118:80 Seja imaculado o meu coração nas vossas justificações, * para que não seja confundido.
Omite-se Glória


Christus factus est pro nobis obédiens usque ad mortem, mortem autem crucis: propter quod et Deus exaltávit illum, et dedit illi nomen, quod est super omne nomen.
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
aliquantulum altius
Concéde, quǽsumus, omnípotens Deus: ut, qui Fílii tui resurrectiónem devóta exspectatióne prævenímus; eiúsdem resurrectiónis glóriam consequámur.
Et sub silentio concluditur
Per eúndem Dóminum nostrum Iesum Christum Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.

Christ became obedient for us unto death, even to the death of the cross. For which cause God also hath exalted him, and hath given him a name which is above all names.
in secret
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu.
O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amen.
lower voice
Grant, we beseech thee, O Almighty God: that we who anticipate the resurrection of thy Son with pious expectation, may obtain the glory of the same resurrection.
Finish silently
Pelo mesmo nosso Senhor Jesus Cristo, vosso Filho, que convosco vive e reina em unidade do Espírito Santo, Deus, por todos os séculos dos séculos.
℟. Amen.

Ad Sextam

Psalmus 118(81-96) [12]
118:81 (Caph) Defécit in salutáre tuum ánima mea: * et in verbum tuum supersperávi.
118:82 Defecérunt óculi mei in elóquium tuum, * dicéntes: Quando consoláberis me?
118:83 Quia factus sum sicut uter in pruína: * iustificatiónes tuas non sum oblítus.
118:84 Quot sunt dies servi tui? * quando fácies de persequéntibus me iudícium?
118:85 Narravérunt mihi iníqui fabulatiónes: * sed non ut lex tua.
118:86 Ómnia mandáta tua véritas: * iníque persecúti sunt me, ádiuva me.
118:87 Paulo minus consummavérunt me in terra: * ego autem non derelíqui mandáta tua.
118:88 Secúndum misericórdiam tuam vivífica me: * et custódiam testimónia oris tui.
118:89 (Laméd) In ætérnum, Dómine, * verbum tuum pérmanet in cælo.
118:90 In generatiónem et generatiónem véritas tua: * fundásti terram, et pérmanet.
118:91 Ordinatióne tua persevérat dies: * quóniam ómnia sérviunt tibi.
118:92 Nisi quod lex tua meditátio mea est: * tunc forte periíssem in humilitáte mea.
118:93 In ætérnum non oblivíscar iustificatiónes tuas: * quia in ipsis vivificásti me.
118:94 Tuus sum ego, salvum me fac: * quóniam iustificatiónes tuas exquisívi.
118:95 Me exspectavérunt peccatóres ut pérderent me: * testimónia tua intelléxi.
118:96 Omnis consummatiónis vidi finem: * latum mandátum tuum nimis.
Gloria omittitur
Salmo 118(81-96) [12]
118:81 (CAPH) Minha alma desfaleceu à espera da vossa salvação: * e na vossa palavra tenho confiado.
118:82 Meus olhos cansaram-se de esperar a vossa palavra, * dizendo:quando me consolareis?
118:83 Pois tornei-me como um odre exposto à geada: * mas me não esqueci das vossas justificações.
118:84 Quantos são os dias do vosso servo? * Quando fareis justiça aos que me perseguem?
118:85 Narraram-me ímpias fábulas: * mas não são como a vossa lei.
118:86 Todos vossos mandamentos são verdade: * injustamente me têm perseguido, socorrei-me.
118:87 Por pouco não deram cabo de mim na terra: * eu, porém, não abandonei os vossos mandamentos.
118:88 Vivificai-me segundo a vossa misericórdia: * e guardarei os testemunhos saídos da vossa boca.
118:89 (LAMED) Para sempre, ó Senhor, * permanece no céu a vossa palavra.
118:90 Vossa verdade de geração em geração: * fundastes a terra e ela permanece.
118:91 Por vossa ordem perseveram os dias: * pois tudo Vos serve.
118:92 Se a vossa lei não tivesse sido a minha meditação: * por certo teria perecido na minha humilhação.
118:93 Jamais me esquecerei das vossas justificações: * pois nelas me destes a vida.
118:94 Eu sou vosso, salvai-me: * porque procurei as vossas justificações.
118:95 Os pecadores esperaram-me para me perder: * porém, estive atento aos vossos testemunhos.
118:96 Vi o fim de tudo o que é perfeito: * somente a vossa lei não tem limites.
Omite-se Glória
Psalmus 118(97-112) [13]
118:97 (Mem) Quómodo diléxi legem tuam, Dómine? * tota die meditátio mea est.
118:98 Super inimícos meos prudéntem me fecísti mandáto tuo: * quia in ætérnum mihi est.
118:99 Super omnes docéntes me intelléxi: * quia testimónia tua meditátio mea est.
118:100 Super senes intelléxi: * quia mandáta tua quæsívi.
118:101 Ab omni via mala prohíbui pedes meos: * ut custódiam verba tua.
118:102 A iudíciis tuis non declinávi: * quia tu legem posuísti mihi.
118:103 Quam dúlcia fáucibus meis elóquia tua, * super mel ori meo!
118:104 A mandátis tuis intelléxi: * proptérea odívi omnem viam iniquitátis.
118:105 (Nun) Lucérna pédibus meis verbum tuum, * et lumen sémitis meis.
118:106 Iurávi, et státui * custodíre iudícia iustítiæ tuæ.
118:107 Humiliátus sum usquequáque, Dómine: * vivífica me secúndum verbum tuum.
118:108 Voluntária oris mei beneplácita fac, Dómine: * et iudícia tua doce me.
118:109 Ánima mea in mánibus meis semper: * et legem tuam non sum oblítus.
118:110 Posuérunt peccatóres láqueum mihi: * et de mandátis tuis non errávi.
118:111 Hereditáte acquisívi testimónia tua in ætérnum: * quia exsultátio cordis mei sunt.
118:112 Inclinávi cor meum ad faciéndas iustificatiónes tuas in ætérnum, * propter retributiónem.
Gloria omittitur
Salmo 118(97-112) [13]
118:97 (MEM) O quanto amo a vossa lei, ó Senhor! * É a minha meditação todo o dia.
118:98 Com vossos mandamentos me tornastes mais prudente que meus inimigos: * pois os tenho sempre comigo.
118:99 Compreendi mais que todos meus mestres: * pois os vossos testemunhos são a minha meditação.
118:100 Entendi mais que os anciãos: * pois procurei os vossos mandamentos.
118:101 De todo o mau caminho retirei os meus pés: * para guardar as vossas palavras.
118:102 Não me desviei dos vossos juízos: * pois Vós me prescrevestes uma lei.
118:103 Quão doces são as vossas palavras ao meu paladar, * à minha boca são-no mais que o mel.
118:104 Com vossos mandamentos aprendi: * por isso odeio todo o caminho da iniquidade.
118:105 (NUN) Lanterna para os meus passos é a vossa palavra * e luz para os meus caminhos.
118:106 Jurei e determinei * guardar os juízos da vossa justiça.
118:107 Tenho sido imensamente humilhado, ó Senhor: * vivificai-me segundo a vossa palavra.
118:108 Fazei, ó Senhor, que Vos seja agradável as ofertas da minha boca: * e ensinai-me os vossos juízos.
118:109 Minha alma está sempre nas minhas mãos: * e me não esqueci da vossa lei.
118:110 Os pecadores armaram-me laços: * e me não apartei dos vossos mandamentos.
118:111 Adquiri os vossos testemunhos para que sejam eternamente o meu património: * pois são a alegria do meu coração.
118:112 Inclinei o meu coração a praticar sempre as vossas justificações, * pela retribuição.
Omite-se Glória
Psalmus 118(113-128) [14]
118:113 (Samech) Iníquos ódio hábui: * et legem tuam diléxi.
118:114 Adiútor et suscéptor meus es tu: * et in verbum tuum supersperávi.
118:115 Declináte a me, malígni: * et scrutábor mandáta Dei mei.
118:116 Súscipe me secúndum elóquium tuum, et vivam: * et non confúndas me ab exspectatióne mea.
118:117 Ádiuva me, et salvus ero: * et meditábor in iustificatiónibus tuis semper.
118:118 Sprevísti omnes discedéntes a iudíciis tuis: * quia iniústa cogitátio eórum.
118:119 Prævaricántes reputávi omnes peccatóres terræ: * ídeo diléxi testimónia tua.
118:120 Confíge timóre tuo carnes meas: * a iudíciis enim tuis tímui.
118:121 (Ain) Feci iudícium et iustítiam: * non tradas me calumniántibus me.
118:122 Súscipe servum tuum in bonum: * non calumniéntur me supérbi.
118:123 Óculi mei defecérunt in salutáre tuum: * et in elóquium iustítiæ tuæ.
118:124 Fac cum servo tuo secúndum misericórdiam tuam: * et iustificatiónes tuas doce me.
118:125 Servus tuus sum ego: * da mihi intelléctum, ut sciam testimónia tua.
118:126 Tempus faciéndi, Dómine: * dissipavérunt legem tuam.
118:127 Ídeo diléxi mandáta tua, * super aurum et topázion.
118:128 Proptérea ad ómnia mandáta tua dirigébar: * omnem viam iníquam ódio hábui.
Gloria omittitur

Salmo 118(113-128) [14]
118:113 (SAMECH) Odiei os iníquos: * e amei a vossa lei.
118:114 Vós sois o meu defensor e o meu amparo: * e pus toda minha esperança na vossa palavra.
118:115 Retirai-vos de mim, malignos: * e estudarei os mandamentos do meu Deus.
118:116 Amparai-me segundo a vossa promessa e viverei: * e não permitais que seja confundido no que espero.
118:117 Ajudai-me e serei salvo: * e meditarei sempre nas vossas justificações.
118:118 Desprezastes todos os que se desviam dos vossos juízos: * pois é injusto o seu pensamento.
118:119 Avaliei como prevaricadores todos os pecadores da terra: * por isso amei os vossos testemunhos.
118:120 Traspassai as minhas carnes com vosso temor: * de facto, temi os vossos juízos.
118:121 (AIN) Tenho feito juízo e a justiça: * aos que me caluniam me não entregues.
118:122 Amparai o vosso servo para o bem: * me não caluniem os soberbos.
118:123 Meus olhos desfaleceram à espera da vossa salvação: * e das promessas da vossa justiça.
118:124 Tratai o vosso servo segundo a vossa misericórdia: * e ensinai-me as vossas justificações.
118:125 Eu sou vosso servo: * dai-me inteligência, para que conheça os vossos testemunhos.
118:126 É tempo, ó Senhor, de procederdes: * dissiparam a vossa lei.
118:127 Por isso amei os vossos mandamentos, * mais do que o ouro e o topázio.
118:128 Por isso me tenho dirigido a todos vossos mandamentos: * e odiei todo o caminho injusto.
Omite-se Glória


Christus factus est pro nobis obédiens usque ad mortem, mortem autem crucis: propter quod et Deus exaltávit illum, et dedit illi nomen, quod est super omne nomen.
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
aliquantulum altius
Concéde, quǽsumus, omnípotens Deus: ut, qui Fílii tui resurrectiónem devóta exspectatióne prævenímus; eiúsdem resurrectiónis glóriam consequámur.
Et sub silentio concluditur
Per eúndem Dóminum nostrum Iesum Christum Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.

Christ became obedient for us unto death, even to the death of the cross. For which cause God also hath exalted him, and hath given him a name which is above all names.
in secret
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu.
O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amen.
lower voice
Grant, we beseech thee, O Almighty God: that we who anticipate the resurrection of thy Son with pious expectation, may obtain the glory of the same resurrection.
Finish silently
Pelo mesmo nosso Senhor Jesus Cristo, vosso Filho, que convosco vive e reina em unidade do Espírito Santo, Deus, por todos os séculos dos séculos.
℟. Amen.

Ad Nonam

Psalmus 118(129-144) [15]
118:129 (Phe) Mirabília testimónia tua: * ídeo scrutáta est ea ánima mea.
118:130 Declarátio sermónum tuórum illúminat: * et intelléctum dat párvulis.
118:131 Os meum apérui, et attráxi spíritum: * quia mandáta tua desiderábam.
118:132 Áspice in me, et miserére mei, * secúndum iudícium diligéntium nomen tuum.
118:133 Gressus meos dírige secúndum elóquium tuum: * et non dominétur mei omnis iniustítia.
118:134 Rédime me a calúmniis hóminum: * ut custódiam mandáta tua.
118:135 Fáciem tuam illúmina super servum tuum: * et doce me iustificatiónes tuas.
118:136 Éxitus aquárum deduxérunt óculi mei: * quia non custodiérunt legem tuam.
118:137 (Sade) Iustus es, Dómine: * et rectum iudícium tuum.
118:138 Mandásti iustítiam testimónia tua: * et veritátem tuam nimis.
118:139 Tabéscere me fecit zelus meus: * quia oblíti sunt verba tua inimíci mei.
118:140 Ignítum elóquium tuum veheménter: * et servus tuus diléxit illud.
118:141 Adolescéntulus sum ego et contémptus: * iustificatiónes tuas non sum oblítus.
118:142 Iustítia tua, iustítia in ætérnum: * et lex tua véritas.
118:143 Tribulátio, et angústia invenérunt me: * mandáta tua meditátio mea est.
118:144 Ǽquitas testimónia tua in ætérnum: * intelléctum da mihi, et vivam.
Gloria omittitur
Salmo 118(129-144) [15]
118:129 (PHE) Os vossos testemunhos são admiráveis: * por isso os tem investigado a minha alma.
118:130 A decleração das vossas palavras alumia: * e dá inteligência aos pequenos.
118:131 Abri a minha boca e respirei: * pois desejava os vossos mandamentos.
118:132 Olhai para mim e compadecei-Vos de mim, * segundo o juízo que usais com os que amam o vosso nome.
118:133 Encaminhai os meus passos segundo a vossa palavra: * e me não domine iniquidade alguma.
118:134 Livrai-me das injúrias dos homens: * para que guarde os vossos mandamentos.
118:135 Fazei que a luz do vosso rosto reluza sobre o vosso servo: * e ensinai-me as vossas justificações.
118:136 Meus olhos derramaram rios de lágrimas: * por a vossa lei não terem guardado.
118:137 (SADE) Vós sois justo, ó Senhor: * e o vosso juízo é recto.
118:138 Ordenastes os vossos testemunhos com justiça: * como a vossa suma verdade.
118:139 Meu zelo consumiu-me: * pois os meus inimigos se esqueceram das vossas palavras.
118:140 Refinadíssima é vossa palavra: * e o vosso servo a tem amado.
118:141 Eu sou pequeno e desprezível: * mas me não esqueci das vossas justificações.
118:142 Vossa justiça é justiça eterna: * e a vossa lei é a verdade.
118:143 A tribulação e a angústia surpreenderam-me: * os vossos mandamentos são minha meditação.
118:144 Vossos testemunhos são equidade eterna: * dai-me a inteligência deles e viverei.
Omite-se Glória
Psalmus 118(145-160) [16]
118:145 (Coph) Clamávi in toto corde meo, exáudi me, Dómine: * iustificatiónes tuas requíram.
118:146 Clamávi ad te, salvum me fac: * ut custódiam mandáta tua.
118:147 Prævéni in maturitáte, et clamávi: * quia in verba tua supersperávi.
118:148 Prævenérunt óculi mei ad te dilúculo: * ut meditárer elóquia tua.
118:149 Vocem meam audi secúndum misericórdiam tuam, Dómine: * et secúndum iudícium tuum vivífica me.
118:150 Appropinquavérunt persequéntes me iniquitáti: * a lege autem tua longe facti sunt.
118:151 Prope es tu, Dómine: * et omnes viæ tuæ véritas.
118:152 Inítio cognóvi de testimóniis tuis: * quia in ætérnum fundásti ea.
118:153 (Res) Vide humilitátem meam, et éripe me: * quia legem tuam non sum oblítus.
118:154 Iúdica iudícium meum, et rédime me: * propter elóquium tuum vivífica me.
118:155 Longe a peccatóribus salus: * quia iustificatiónes tuas non exquisiérunt.
118:156 Misericórdiæ tuæ multæ, Dómine: * secúndum iudícium tuum vivífica me.
118:157 Multi qui persequúntur me, et tríbulant me: * a testimóniis tuis non declinávi.
118:158 Vidi prævaricántes, et tabescébam: * quia elóquia tua non custodiérunt.
118:159 Vide quóniam mandáta tua diléxi, Dómine: * in misericórdia tua vivífica me.
118:160 Princípium verbórum tuórum, véritas: * in ætérnum ómnia iudícia iustítiæ tuæ.
Gloria omittitur
Salmo 118(145-160) [16]
118:145 (COPH) Clamei de todo meu coração, ouvi-me, ó Senhor: * buscarei as vossas justificações.
118:146 A Vós Clamei, salvai-me: * para que guarde os vossos mandamentos.
118:147 Antecipei a aurora e clamei: * pois muito esperei nas vossas palavras.
118:148 Meus olhos anteciparam-se para Vós desde a aurora: * para meditar as vossas palavras.
118:149 Ouvi a minha voz, ó Senhor, segundo a vossa misericórdia: * e dai-me vida segundo o vosso juízo.
118:150 Meus perseguidores aproximaram-se da iniquidade: * e desviaram-se da vossa lei.
118:151 Perto estais, ó Senhor: * e todos vossos caminhos são verdade.
118:152 Desde o princípio soube dos vossos testemunhos: * que estabelecestes para sempre.
118:153 (RES) Olhai para o meu abatimento e livrai-me: * pois me não tenho esquecido da vossa lei.
118:154 Julgai a minha causa e libertai-me: * dai-me a vida segundo a vossa palavra.
118:155 A salvação está longe dos pecadores: * pois não buscam as vossas justificações.
118:156 Muitas são as vossas misericórdias, ó Senhor: * dai-me a vida segundo o vosso juízo.
118:157 Muitos são os que me perseguem e me atribulam: * porém, me não desviei dos vossos mandamentos.
118:158 Vi os prevaricadores e consumia-me: * pois não guardaram eles as vossas palavras.
118:159 Vede, ó Senhor, quanto tenho amado os vossos mandamentos: * vivificai-me na vossa misericórdia.
118:160 O princípio das vossas palavras é a verdade: * todos os juízos da vossa justiça são eternos.
Omite-se Glória
Psalmus 118(161-176) [17]
118:161 (Sin) Príncipes persecúti sunt me gratis: * et a verbis tuis formidávit cor meum.
118:162 Lætábor ego super elóquia tua: * sicut qui invénit spólia multa.
118:163 Iniquitátem ódio hábui, et abominátus sum: * legem autem tuam diléxi.
118:164 Sépties in die laudem dixi tibi, * super iudícia iustítiæ tuæ.
118:165 Pax multa diligéntibus legem tuam: * et non est illis scándalum.
118:166 Exspectábam salutáre tuum, Dómine: * et mandáta tua diléxi.
118:167 Custodívit ánima mea testimónia tua: * et diléxit ea veheménter.
118:168 Servávi mandáta tua, et testimónia tua: * quia omnes viæ meæ in conspéctu tuo.
118:169 (Thau) Appropínquet deprecátio mea in conspéctu tuo, Dómine: * iuxta elóquium tuum da mihi intelléctum.
118:170 Intret postulátio mea in conspéctu tuo: * secúndum elóquium tuum éripe me.
118:171 Eructábunt lábia mea hymnum, * cum docúeris me iustificatiónes tuas.
118:172 Pronuntiábit lingua mea elóquium tuum: * quia ómnia mandáta tua ǽquitas.
118:173 Fiat manus tua ut salvet me: * quóniam mandáta tua elégi.
118:174 Concupívi salutáre tuum, Dómine: * et lex tua meditátio mea est.
118:175 Vivet ánima mea, et laudábit te: * et iudícia tua adiuvábunt me.
118:176 Errávi, sicut ovis, quæ périit: * quǽre servum tuum, quia mandáta tua non sum oblítus.
Gloria omittitur

Salmo 118(161-176) [17]
118:161 (SIN) Os príncipes perseguiram-me sem causa: * porém, o meu coração temeu as vossas palavras.
118:162 Eu alegro-me nas vossas promessas: * como quem encontra muitos despojos.
118:163 Odiei e detestei a iniquidade: * mas amei a vossa lei.
118:164 Sete vezes ao dia Vos dirigi louvores, * pelos juízos da vossa justiça.
118:165 Possuem muita paz os que amam a vossa lei: * e não há para eles escândalo.
118:166 Esperava a vossa salvação, ó Senhor: * e amei os vossos mandamentos.
118:167 Minha alma guardou os vossos testemunhos: * e ardentemente os amou.
118:168 Guardei os vossos mandamentos e os vossos testemunhos: * pois todos meus caminhos estão diante de Vós.
118:169 (TAU) Chegue a minha súplica à vossa presença, ó Senhor: * dai-me entendimento segundo a vossa palavra.
118:170 Entre a minha petição até à vossa presença: * livrai-me segundo a vossa palavra.
118:171 Dos meus lábios sairá um hino, * quando me ensinardes as vossas justificações.
118:172 Minha língua anunciará a vossa palavra: * pois todos vossos mandamentos são equidade.
118:173 Estendei a vossa mão para me salvar: * porque escolhi os vossos mandamentos.
118:174 Tenho desejado a vossa salvação, ó Senhor : * e a vossa lei é a minha meditação.
118:175 Minha alma viverá e Vos louvará: * e os vossos juízos serão o meu apoio.
118:176 Errante, como ovelha que se extraviou: * buscai o vosso servo, pois me não esqueci dos vossos mandamentos.
Omite-se Glória


Christus factus est pro nobis obédiens usque ad mortem, mortem autem crucis: propter quod et Deus exaltávit illum, et dedit illi nomen, quod est super omne nomen.
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
aliquantulum altius
Concéde, quǽsumus, omnípotens Deus: ut, qui Fílii tui resurrectiónem devóta exspectatióne prævenímus; eiúsdem resurrectiónis glóriam consequámur.
Et sub silentio concluditur
Per eúndem Dóminum nostrum Iesum Christum Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.

Christ became obedient for us unto death, even to the death of the cross. For which cause God also hath exalted him, and hath given him a name which is above all names.
in secret
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu.
O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amen.
lower voice
Grant, we beseech thee, O Almighty God: that we who anticipate the resurrection of thy Son with pious expectation, may obtain the glory of the same resurrection.
Finish silently
Pelo mesmo nosso Senhor Jesus Cristo, vosso Filho, que convosco vive e reina em unidade do Espírito Santo, Deus, por todos os séculos dos séculos.
℟. Amen.

Ad Vesperas

Incipit{omittitur}
Início{omitido}
Psalmi {Psalmi et antiphonæ ex Proprio de Tempore}
Ant. Hódie afflíctus sum valde, * sed cras solvam víncula mea.
Psalmus 115 [1]
115:1 Crédidi, propter quod locútus sum: * ego autem humiliátus sum nimis.
115:2 Ego dixi in excéssu meo: * Omnis homo mendax.
115:3 Quid retríbuam Dómino, * pro ómnibus, quæ retríbuit mihi?
115:4 Cálicem salutáris accípiam: * et nomen Dómini invocábo.
115:5 Vota mea Dómino reddam coram omni pópulo eius: * pretiósa in conspéctu Dómini mors sanctórum eius:
115:7 O Dómine, quia ego servus tuus: * ego servus tuus, et fílius ancíllæ tuæ.
115:8 Dirupísti víncula mea: * tibi sacrificábo hóstiam laudis, et nomen Dómini invocábo.
115:9 Vota mea Dómino reddam in conspéctu omnis pópuli eius: * in átriis domus Dómini, in médio tui, Ierúsalem.
Gloria omittitur
Ant. Hódie afflíctus sum valde, sed cras solvam víncula mea.
Salmos {Salmos e antífonas do Próprio do tempo}
Ant. Today I am greatly afflicted, * but tomorrow I will break my bonds.
Salmo 115 [1]
115:1 Acreditei, por isso falei: * contudo, fui grandemente humilhado.
115:2 Disse eu no meu êxtase: * todo o homem é mentiroso.
115:3 Que darei em retribuição ao Senhor, * por tudo que me deu?
115:4 Tomarei o cálice da salvação: * e invocarei o nome do Senhor.
115:5 Cumprirei os meus votos ao Senhor, ante todo seu povo: * é preciosa aos olhos do Senhor a morte dos seus santos:
115:6 Ó Senhor, eu sou vosso servo: * eu sou vosso servo e filho de vossa serva.
115:7 Quebrastes as minhas cadeias: * Vos oferecerei uma hóstia de louvor e invocarei o nome do Senhor.
115:8 Cumprirei os meus votos ao Senhor ante todo seu povo: * nos átrios da casa do Senhor, no meio de Vós, ó Jerusalém.
Omite-se Glória
Ant. Today I am greatly afflicted, but tomorrow I will break my bonds.
Ant. Cum his, * qui odérunt pacem, eram pacíficus: dum loquébar illis, impugnábant me gratis.
Psalmus 119 [2]
119:1 Ad Dóminum cum tribulárer clamávi: * et exaudívit me.
119:2 Dómine, líbera ánimam meam a lábiis iníquis, * et a lingua dolósa.
119:3 Quid detur tibi, aut quid apponátur tibi * ad linguam dolósam?
119:4 Sagíttæ poténtis acútæ, * cum carbónibus desolatóriis.
119:5 Heu mihi, quia incolátus meus prolongátus est: habitávi cum habitántibus Cedar: * multum íncola fuit ánima mea.
119:7 Cum his, qui odérunt pacem, eram pacíficus: * cum loquébar illis, impugnábant me gratis.
Gloria omittitur
Ant. Cum his, qui odérunt pacem, eram pacíficus: dum loquébar illis, impugnábant me gratis.
Ant. With them * that hated peace I was peaceable: when I spoke to them they fought against me without cause.
Salmo 119 [2]
119:1 Na minha tribulação, clamei ao Senhor: * e ouviu-me.
119:2 Ó Senhor, livrai a minha alma dos lábios iníquos, * e da língua dolosa.
119:3 Que te será dado, ou que te será acrescentado, * ó língua dolosa?
119:4 Setas agudas do poderoso, * com brasas devoradoras.
119:5 Ai de mim, o meu desterro prolongou-se, habitei com os moradores de Cedar: * muito andou peregrinando a minha alma.
119:6 Com os que odiavam a paz eu era pacífico: * quando lhes falava, me contradiziam sem motivo.
Omite-se Glória
Ant. With them that hated peace I was peaceable: when I spoke to them they fought against me without cause.
Ant. Ab homínibus * iníquis líbera me, Dómine.
Psalmus 139 [3]
139:2 Éripe me, Dómine, ab hómine malo: * a viro iníquo éripe me.
139:3 Qui cogitavérunt iniquitátes in corde: * tota die constituébant prǽlia.
139:4 Acuérunt linguas suas sicut serpéntis: * venénum áspidum sub lábiis eórum.
139:5 Custódi me, Dómine, de manu peccatóris: * et ab homínibus iníquis éripe me.
139:5 Qui cogitavérunt supplantáre gressus meos: * abscondérunt supérbi láqueum mihi:
139:6 Et funes extendérunt in láqueum: * iuxta iter scándalum posuérunt mihi.
139:7 Dixi Dómino: Deus meus es tu: * exáudi, Dómine, vocem deprecatiónis meæ.
139:8 Dómine, Dómine, virtus salútis meæ: * obumbrásti super caput meum in die belli.
139:9 Ne tradas me, Dómine, a desidério meo peccatóri: * cogitavérunt contra me, ne derelínquas me, ne forte exalténtur.
139:10 Caput circúitus eórum: * labor labiórum ipsórum opériet eos.
139:11 Cadent super eos carbónes, in ignem deícies eos: * in misériis non subsístent.
139:12 Vir linguósus non dirigétur in terra: * virum iniústum mala cápient in intéritu.
139:13 Cognóvi quia fáciet Dóminus iudícium ínopis: * et vindíctam páuperum.
139:14 Verúmtamen iusti confitebúntur nómini tuo: * et habitábunt recti cum vultu tuo.
Gloria omittitur
Ant. Ab homínibus iníquis líbera me, Dómine.
Ant. From unjust men * deliver me, O Lord.
Salmo 139 [3]
139:1 Livrai-me, ó Senhor, do homem malvado: * livrai-me do homem iníquo.
139:2 Maquinam iniquidades no coração: * todo o dia armam combates.
139:3 Afiaram as suas línguas como serpentes: * têm veneno de áspides debaixo de seus lábios.
139:4 Guardai-me, ó Senhor, da mão do pecador: * e livrai-me dos homens iníquos.
139:5 Que planearam derrubar os meus passos: * os soberbos me armaram ocultamente um laço.
139:6 Estenderam redes para o embuste: * junto do caminho me colocavam obstáculos.
139:7 Disse ao Senhor:Vós sois o meu Deus: * atendei, ó Senhor, à voz da minha súplica.
139:8 Senhor, ó Senhor, fortaleza da minha salvação: * cobristes a minha cabeça no dia da batalha.
139:9 Contra o meu desejo me não entregueis ao pecador, Senhor: * eles maquinaram contra mim, me não desampareis, para que se não exultem.
139:10 A cabeça daqueles que me cercam: * o trabalho dos seus lábios os cobrirá.
139:11 Cairão sobre eles brasas, no fogo os lançareis: * não subsistirão nas misérias.
139:12 O varão caluniador não prosperará sobre a terra: * o varão injusto caçará o mal até à morte.
139:13 Sei que o Senhor fará justiça ao desvalido: * e que vingará os pobres.
139:14 Contudo, os justos glorificarão o vosso nome: * e os rectos habitarão na vossa presença.
Omite-se Glória
Ant. From unjust men deliver me, O Lord.
Ant. Custódi me * a láqueo, quem statuérunt mihi, et a scándalis operántium iniquitátem.
Psalmus 140 [4]
140:1 Dómine, clamávi ad te, exáudi me: * inténde voci meæ, cum clamávero ad te.
140:2 Dirigátur orátio mea sicut incénsum in conspéctu tuo: * elevátio mánuum meárum sacrifícium vespertínum.
140:3 Pone, Dómine, custódiam ori meo: * et óstium circumstántiæ lábiis meis.
140:4 Non declínes cor meum in verba malítiæ, * ad excusándas excusatiónes in peccátis.
140:4 Cum homínibus operántibus iniquitátem: * et non communicábo cum eléctis eórum.
140:5 Corrípiet me iustus in misericórdia, et increpábit me: * óleum autem peccatóris non impínguet caput meum.
140:6 Quóniam adhuc et orátio mea in beneplácitis eórum: * absórpti sunt iuncti petræ iúdices eórum.
140:7 Áudient verba mea quóniam potuérunt: * sicut crassitúdo terræ erúpta est super terram.
140:8 Dissipáta sunt ossa nostra secus inférnum: * quia ad te, Dómine, Dómine, óculi mei: in te sperávi, non áuferas ánimam meam.
140:9 Custódi me a láqueo, quem statuérunt mihi: * et a scándalis operántium iniquitátem.
140:10 Cadent in retiáculo eius peccatóres: * singuláriter sum ego donec tránseam.
Gloria omittitur
Ant. Custódi me a láqueo, quem statuérunt mihi, et a scándalis operántium iniquitátem.
Ant. Keep me * from the snare, which they have laid for me, and from the stumbling-blocks of them that work iniquity.
Salmo 140 [4]
140:1 A Vós clamei, ó Senhor, ouvi-me: * atendei à minha voz, quando clamo a Vós.
140:2 Suba direita como incenso a minha oração na vossa presença: * seja a elevação das minhas mãos como o sacrifício vespertino.
140:3 Ponde, ó Senhor, uma guarda à minha boca: * e aos meus lábios uma porta que os feche.
140:4 Não deixais que meu coração se incline para palavras de malícia, * para buscar desculpas nos pecados.
140:5 Como fazem os homens que operam a iniquidade: * não quero ter parte nas suas escolhas.
140:6 Corrija-me o justo e advirta-me com misericórdia: * mas o azeite do pecador não chegue a ungir a minha cabeça.
140:7 Porque até a minha oração é contra o que lhe agrada: * os seus juízes serão precipitados ao longo dos rochedos.
140:8 Ouvirão as minhas palavras porque são poderosas: * como o torrão se desfaz à flor do solo.
140:9 Foram dissipados os nossos ossos junto do inferno: * mas para Vós, Senhor, ó Senhor, estão os meus olhos:em Vós tenho esperado, me não tireis a vida.
140:10 Guardai-me do laço que me armaram: * e das emboscadas dos que praticam a iniquidade.
140:11 Os pecadores cairão na sua rede: * quanto a mim, estou só até conseguir passar.
Omite-se Glória
Ant. Keep me from the snare, which they have laid for me, and from the stumbling-blocks of them that work iniquity.
Ant. Considerábam * ad déxteram, et vidébam, et non erat qui cognósceret me.
Psalmus 141 [5]
141:2 Voce mea ad Dóminum clamávi: * voce mea ad Dóminum deprecátus sum:
141:3 Effúndo in conspéctu eius oratiónem meam, * et tribulatiónem meam ante ipsum pronúntio.
141:4 In deficiéndo ex me spíritum meum, * et tu cognovísti sémitas meas.
141:4 In via hac, qua ambulábam, * abscondérunt láqueum mihi.
141:5 Considerábam ad déxteram, et vidébam: * et non erat qui cognósceret me.
141:5 Périit fuga a me, * et non est qui requírat ánimam meam.
141:6 Clamávi ad te, Dómine, * dixi: Tu es spes mea, pórtio mea in terra vivéntium.
141:7 Inténde ad deprecatiónem meam: * quia humiliátus sum nimis.
141:7 Líbera me a persequéntibus me: * quia confortáti sunt super me.
141:8 Educ de custódia ánimam meam ad confiténdum nómini tuo: * me exspéctant iusti, donec retríbuas mihi.
Gloria omittitur
Ant. Considerábam ad déxteram, et vidébam, et non erat qui cognósceret me.
Ant. I looked * on my right hand, and beheld, and there was no one that would know me.
Salmo 141 [5]
141:1 Com a minha voz clamei ao Senhor: * com minha voz supliquei ao Senhor:
141:2 Derramo na sua presença a minha oração, * e exponho diante d’Ele a minha tribulação.
141:3 Quando o meu espírito foi desfalecendo, * Vós conhecestes as minhas veredas.
141:4 No caminho por onde andava, * me armaram laços ocultos.
141:5 Voltava-me para a minha direita e olhava: * e não havia quem me conhecesse.
141:6 Falhou-me a fuga, * e não há quem se importe com minha vida.
141:7 A Vós clamei, ó Senhor, * e disse:Vós sois a minha esperança, a minha porção na terra dos viventes.
141:8 Atendei à minha súplica: * pois fui sumamente humilhado.
141:9 Livrai-me dos que me perseguem: * pois se tornaram mais fortes do que eu.
141:10 Tirai a minha alma desta prisão para dar glória ao vosso nome: * estão-me esperando os justos, até que me recompenses.
Omite-se Glória
Ant. I looked on my right hand, and beheld, and there was no one that would know me.
Capitulum Responsorium Hymnus Versus{omittitur}
Capítulo Responsório Hino Verso{omitido}
Canticum Magnificat {Antiphona ex Proprio de Tempore}
Ant. Príncipes sacerdótum * et pharisǽi muniérunt sepúlcrum, signántes lápidem, cum custódibus.
Canticum B. Mariæ Virginis
Luc. 1:46-55
1:46 Magníficat * ánima mea Dóminum.
1:47 Et exsultávit spíritus meus: * in Deo, salutári meo.
1:48 Quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ: * ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes.
1:49 Quia fecit mihi magna qui potens est: * et sanctum nomen eius.
1:50 Et misericórdia eius, a progénie in progénies: * timéntibus eum.
1:51 Fecit poténtiam in brácchio suo: * dispérsit supérbos mente cordis sui.
1:52 Depósuit poténtes de sede: * et exaltávit húmiles.
1:53 Esuriéntes implévit bonis: * et dívites dimísit inánes.
1:54 Suscépit Israël púerum suum: * recordátus misericórdiæ suæ.
1:55 Sicut locútus est ad patres nostros: * Ábraham, et sémini eius in sǽcula.
Gloria omittitur
Ant. Príncipes sacerdótum et pharisǽi muniérunt sepúlcrum, signántes lápidem, cum custódibus.
Canticum Magnificat {Antífona do Próprio do tempo}
Ant. The chief priests * and the Pharisees made the sepulcher sure, sealing the stone and setting guards.
Canticle of the Blessed Virgin
Luke 1:46-55
1:46 My soul * doth magnify the Lord.
1:47 And my spirit hath rejoiced * in God my Saviour.
1:48 Because he hath regarded the humility of his handmaid; * for behold from henceforth all generations shall call me blessed.
1:49 Because he that is mighty, hath done great things to me; * and holy is his name.
1:50 And his mercy is from generation unto generations, * to them that fear him.
1:51 He hath shewed might in his arm: * he hath scattered the proud in the conceit of their heart.
1:52 He hath put down the mighty from their seat, * and hath exalted the humble.
1:53 He hath filled the hungry with good things; * and the rich he hath sent empty away.
1:54 He hath received Israel his servant, * being mindful of his mercy:
1:55 As he spoke to our fathers, * to Abraham and to his seed for ever.
46
A minha alma glorifica ao Senhor *
47
E o meu espírito se alegra em Deus, meu Salvador.
48
Porque pôs os olhos na humildade da sua serva: *
De hoje em diante me chamarão bem-aventurada
Todas as gerações
49
O Todo-poderoso fez em mim maravilhas: *
Santo é o seu nome.
50
A sua misericórdia se estende de geração em geração *
Sobre aqueles que O temem.
51
Manifestou o poder do seu braço *
E dispersou os soberbos.
52
Derrubou os poderosos de seus tronos *
E exaltou os humildes.
53
Aos famintos encheu de bens *
E aos ricos despediu de mãos vazios.
54
Acolheu a Israel, seu servo, *
Lembrado da sua misericórdia,
55
Como tinha prometido a nossos pais, *
A Abraão e à sua descendência para sempre.
Omite-se Glória
Ant. The chief priests and the Pharisees made the sepulcher sure, sealing the stone and setting guards.
Oratio {ex Proprio de Tempore}
Concéde, quǽsumus, omnípotens Deus: ut, qui Fílii tui resurrectiónem devóta exspectatióne prævenímus; eiúsdem resurrectiónis glóriam consequámur.
Et sub silentio concluditur
Per eúndem Dóminum nostrum Iesum Christum Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Oração {do Próprio do tempo}
Grant, we beseech thee, O Almighty God: that we who anticipate the resurrection of thy Son with pious expectation, may obtain the glory of the same resurrection.
Finish silently
Pelo mesmo nosso Senhor Jesus Cristo, vosso Filho, que convosco vive e reina em unidade do Espírito Santo, Deus, por todos os séculos dos séculos.
℟. Amen.
Conclusio{omittitur}
Conclusão{omitido}

Ad Completorium

Incipit{omittitur}
Início{omitido}
Lectio brevis{omittitur}
Leitura breve{omitido}
Hymnus{omittitur}
Hino{omitido}
Capitulum Responsorium Versus{omittitur}
Capítulo Responsório Verso{omitido}
Oratio {specialis}
Christus factus est pro nobis obédiens usque ad mortem, mortem autem crucis: propter quod et Deus exaltávit illum, et dedit illi nomen, quod est super omne nomen.
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
aliquantulum altius
Concéde, quǽsumus, omnípotens Deus: ut, qui Fílii tui resurrectiónem devóta exspectatióne prævenímus; eiúsdem resurrectiónis glóriam consequámur.
Et sub silentio concluditur
Per eúndem Dóminum nostrum Iesum Christum Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Oração {especial}
Christ became obedient for us unto death, even to the death of the cross. For which cause God also hath exalted him, and hath given him a name which is above all names.
in secret
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu.
O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amen.
lower voice
Grant, we beseech thee, O Almighty God: that we who anticipate the resurrection of thy Son with pious expectation, may obtain the glory of the same resurrection.
Finish silently
Pelo mesmo nosso Senhor Jesus Cristo, vosso Filho, que convosco vive e reina em unidade do Espírito Santo, Deus, por todos os séculos dos séculos.
℟. Amen.
Conclusio{omittitur}
Conclusão{omitido}

Matutinum    Laudes
Prima    Tertia    Sexta    Nona
Vesperae    Completorium
Omnes    Plures    Appendix

Options    Sancta Missa    Ordo

Versions
Tridentine - 1570
Tridentine - 1888
Tridentine - 1906
Divino Afflatu - 1954
Reduced - 1955
Rubrics 1960 - 1960
Rubrics 1960 - 2020 USA
Monastic - 1963
Ordo Praedicatorum - 1962
Language 2
Latin
Dansk
Deutsch
English
Español
Français
Italiano
Magyar
Polski
Português
Latin-Bea
Polski-Newer
Votives
Hodie
Apostolorum
Evangelistarum
Unius Martyris
Plurimorum Martyrum
Confessoris Pontificis
Doctorum Pontificium
Confessoris non Pontificis
Doctoris non Pontificis
Unam Virginum
Plures Virgines
Non Virginum Martyrum
Non Virginum non Martyrum
Dedicationis Ecclesiae
Officium defunctorum
Beata Maria in Sabbato
Beatae Mariae Virginis
Officium parvum Beatae Mariae Virginis

Versions      Credits      Download      Rubrics      Technical      Help